🔹تقریبا شغلی ایجاد نشده است
یکی از اهالی مطلع روستای فخر آباد در پاسخ به این که کدام یک از کلاس های برگزار شده در فرآیند اجرای طرح ترسیب کربن، به ایجاد اشتغال منجر شد می گوید: تقریبا شغلی ایجاد نشده است.

 🔹اما تعدادی از خانم ها برای خود و همسایه ها خیاطی می کنند.
🔹 یک تولیدی قارچ هم در روستای منصوری ایجاد شد که به تازگی تعطیل شده است، اما دلیل تعطیلی آن را نمی دانم.
🔹غیر از این کلاس ها، صندوقی هم برای روستا تاسیس کردند که به اهالی وام بدهد، اما به این دلیل که طرح و سرمایه اولیه ای برای کار ندارند، وامی هم داده نشده است. فکر می کنم ده پانزده نفر بیشتر وام نگرفته باشند، افرادی را هم می شناسم که چون طرحشان برگشت خورده، وام به آن ها تعلق نگرفته است.
 
🔹برای بچه ها لباس فرم می دوزیم.
یکی از خانم هایی که در کلاس های طرح ترسیب کربن شرکت کرده است؛ می گوید: من و هشت نفر دیگر در کلاس های خیاطی شرکت می کردیم. کلاس های خوبی بود و خیاطی هم یاد گرفتیم. اما کامپیوتر نداشتیم که بتوانیم در کلاس های کامپیوتر هم شرکت کنیم.
🔹او در پاسخ به این که این کلاس ها قرار بوده ،برای شما ایجاد اشتغال کند، اکنون وضعیت شما چگونه است، می گوید: کاری که نمی توانیم بکنیم، اما قبل از شروع مدرسه ها برای بچه های روستا لباس فرم دوختیم،آن هایی که کلاس فرش بافی هم رفتند، فرش هایشان را کسی نخریده و روی دستشان مانده است.
🔹تنها تولیدی قارچ روستا پس از چند ماه تعطیل شد.
🔹نتیجه پایدار طرح ترسیب کربن؛ مهاجرت اهالی روستا!
🔹از او درباره محل تولید قارچ روستا و کارگاهی که پس از این طرح تاسیس شده است، می پرسیم، پاسخ قابل تاملی می دهد: بعد از کلاس هایی که برگزار شد، یکی از اهالی،تولیدی قارچ باز کرد، اما بعد چند ماه وقتی نتوانست قارچ هایش را بفروشد، تعطیل کرد و به تهران رفت. ابتدا به بجستان و کاشمر قارچ هایش را می فروخت، اما بعد از مدتی می گفتند سوددهی ندارد و به تهران مهاجرت کردند.
 

📚منبع :واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف