این پایگاه خبری عنوان می‌دارد: تلاش طولانی ایالات متحده، اروپا و اسرائیل برای «مدیریت» به جای حل مشکلات امنیتی در منطقه، شکست مطلق را ثابت کرده است. و رویکرد اسرائیل در «چمن‌زنی» با حملات محدود علیه حماس در غزه (هر چند سال یکبار)، فوری‌ترین نمونه از سیاستی است که دیگر قابل اجرا نیست.

پولیتیکو در اقدامی شنیع و ظالمانه به نابودی کامل حماس و غزه توصیه کرده و عنوان می‌دارد: بنابراین، اسرائیل برای محافظت از شهروندان خود اکنون باید یک بار برای همیشه با حماس برخورد کند. ایالات متحده و اروپا باید تمام حمایت‌های لازم را به این کشور بدهند و این شامل اعمال فشار دیپلماتیک برای رد پناهگاه‌های حماس در مکان‌هایی مانند ترکیه و قطر می‌شود.

این پایگاه اذعان می‌دارد: با این حال، پشت حماس، یک تهدید وجودی بزرگ‌تر برای اسرائیل نهفته است که تهدیدی مستقیم برای امنیت غرب در کل است، و آن ایران است.

در ادامه این یادداشت و در ادعایی واهی درباره برنامه هسته‌ای ایران عنوان شده است: رژیم ایران که از حماس حمایت می‌کند و به نظر می‌رسد هرگز فرصتی را برای فراخوان «مرگ بر اسرائیل» یا «مرگ بر آمریکا» از دست نمی‌دهد، به مسیر خود به سمت سلاح‌های هسته‌ای ادامه می‌دهد. و در حالی که شعارها در تهران ممکن است بیشتر بر ایالات متحده متمرکز باشد، اروپا نسبتاً بیشتر در معرض موشک‌ها، پهپادها، نیروهای نیابتی تروریسم و تهدیدهای نفت و گاز ایران است. 

پولیتیکو مجددا در ادعایی می‌افزاید: اقدامات خصمانه این کشور به طور مستقیم بر اروپا تأثیر گذاشته است. روسیه بیش از یک سال است که پهپادهای ایرانی را علیه اوکراین مستقر کرده است و پدافند هوائی و زیرساخت‌های غیرنظامی اوکراین را تحت فشار قرار داده است. تهران همچنین به طور فعال به مسکو در ایجاد ظرفیت تولید پهپادهای بومی کمک می‌کند و به طور بالقوه روسیه را قادر می‌سازد تا بیش از ۶۰۰۰ پهپاد تهاجمی جدید تا تابستان ۲۰۲۵ بسازد. و این پهپادها فقط تهدیدی برای اوکراین نیستند، بلکه تهدیدی برای هر کشور هم مرز با روسیه در ناتو هستند. 

در ادامه عنوان شده است: علاوه‌بر آن، خطر اقتصادی شدیدی وجود دارد که موضع تهدیدآمیز ایران و حمایت از نیروهای نیابتی در سراسر خاورمیانه (غرب آسیا) برای اروپا به همراه دارد.

این پایگاه خبری تحلیلی همچنین عنوان می‌دارد: حملات ۷ اکتبر اسرائیل را بر آن داشت تا تولید میدان گازی تامار در دریای مدیترانه را متوقف کند، زیرا این میدان در محدوده حملات موشکی غزه قرار داشت و به نوبه خود منجر به افزایش فوری قیمت در اروپا شد. این افزایش قیمت در مقایسه با اثرات اقتصادی احتمالی تشدید تنش توسط دیگر گروه‌های نیابتی ایران- مانند حزب‌الله لبنان یا حوثی‌ها در یمن- کمرنگ می‌شود، چه رسد به هر تلاشی از سوی خود ایران برای بستن تنگه هرمز، جایی که بیش از یک‌پنجم عرضه نفت جهان به صورت روزانه کاهش می‌یابد.

در ادامه پولیتیکو مدعی شد: در نهایت، داشتن یک سلاح هسته‌ای همراه با فناوری پیشرفته موشکی برای تحویل، ایران را توانمند می‌سازد و جرأت می‌بخشد تا شدت را افزایش دهد و تهدید هسته‌ای نه‌تنها علیه اسرائیل، بلکه علیه اروپا نیز باشد.

این رسانه آمریکایی در ادعایی واهی عنوان می‌دارد: ایران اکنون بیش از هر زمان دیگری به ساخت سلاح هسته‌ای نزدیک شده است. دیوید آلبرایت، همکار من در مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل، تخمین می‌زند که ایران می‌تواند تنها ظرف شش ماه یک سلاح هسته‌ای خام بسازد، در حالی که زمان تخمینی برای ساخت زیرساخت‌های تسلیحات هسته‌ای قابل حمل موشکی تولید انبوه دو سال است.

نویسنده این یادداشت در اقدامی ظالمانه غرب را به فشار بیشتر بر ایران توصیه می‌کند و عنوان می‌دارد: تنها یک گزینه را برای اسرائیل، اروپا و ایالات متحده باقی می‌ماند: رویکرد «صرفا چوب‌دار» که فشار نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک بر ایران را به حداکثر می‌رساند. در حالی که ایالات متحده و اسرائیل موقعیت بهتری نسبت به اروپا برای مقابله نظامی با ایران دارند، کشورهای اروپایی قدرت قابل توجهی برای فشار اقتصادی و دیپلماتیک بر این کشور دارند.

پولیتیکو با اشاره به بند مکانیزم ماشه در قطعنامه ۲۲۳۱ و در متن برجام ایران را تهدید به فعال‌سازی این بند کرده و عنوان می‌دارد: از آنجایی که طرف‌های برجام، فرانسه، آلمان و بریتانیا این قدرت را دارند که یک «بازگشت سریع» ایجاد کنند و رژیم تحریم‌های سازمان ملل متحد علیه ایران قبل از برجام را بازگردانند. نکته مهم این است که چنین بازپس‌گیری تحریم‌های موشکی علیه این کشور را که در ماه اکتبر منقضی شده بود، دوباره برقرار می‌کند و از کمک قانونی روسیه و سایرین به توسعه موشک‌های پیشرفته ایران جلوگیری می‌کند. همچنین حمایت ایران از برنامه هواپیماهای بدون سرنشین روسیه را به خطر می‌اندازد. علاوه‌بر این، یک بازپس‌گیری راه را برای اعمال تحریم‌های فلج‌کننده اروپا بر بخش‌های کشتیرانی، بانکی و انرژی ایران که بسیاری از آنها قبل از برجام وجود داشتند، هموار می‌کند.