۱- در یکی از محفل‌های شعر و ادب، از شاعری خواستند که شعری بخواند. شاعر پشت تریبون رفت و پرسید: شعر نو بخوانم یا شعر کهن؟ گفتند شعر کهن بخوان. پرسید مثنوی باشد یا غزل؟ گفتند غزل را بیشتر می‌پسندیم. پرسید عاشقانه باشد یا عارفانه؟ گفتند؛ عارفانه باشد. پرسید از مشرب عرفای سلف باشد یا عارفان معاصر؟ گفتند؛ از عارفان معاصر. پرسید از ایران باشد یا عراق و‌… حاضران در محفل که به تنگ آمده بودند گفتند؛ برای امروز همین اندازه کافی است بقیه را به فرصت دیگری موکول کن! 

۲‌- اردیبهشت ماه سال جاری و در حالی که پدیده پلشت بی‌حجابی در میان برخی از خانم‌ها -عده‌ای اندک به عنوان مأموریت و اکثریت قابل توجه‌ای از روی بی‌اطلاعی- شکل گرفته بود، لایحه‌ای با عنوان «‌عفاف و حجاب‌» که از سوی دستگاه قضائی تهیه شده و توسط دولت تغییراتی در آن داده شده بود به مجلس شورای اسلامی ارائه شد. در آن هنگام با بررسی متن لایحه مذکور و بررسی ابعاد آن، در یادداشتی با عنوان «‌لایحه عفاف یا گسترش بی‌حجابی‌»؟! آورده بودیم «‌نگاهی به مفاد این لایحه و مقایسه مواد پیشنهادی آن با قوانین موجود، این تلقی را به دنبال دارد که انگار لایحه یاد شده نه برای مقابله با بی‌حجابی، بلکه با هدف (ولو ناخواسته‌) حذف موانع قانونی موجود و زمینه‌سازی برای گسترش این پدیده زشت و پلشت تهیه شده است‌»! مستندات و پرسش‌هایی که در آن یادداشت آورده بودیم از سوی مسئولان محترم بی‌جواب ماند! و در همان حال پدیده بی‌حجابی به گسترش خود ادامه می‌داد! 

۳- یک ماه و چند روز بعد در یادداشتی با عنوان «‌بازی دو‌سر باخت در لایحه عفاف‌» بار دیگر با ارائه شواهد و مستنداتی تازه‌تر به خطر رو به گسترش بی‌حجابی پرداختیم و در بخشی از یادداشت مورد اشاره آورده بودیم که «‌شماری از مسئولان و دوستان دلسوز از یادداشت قبلی کیهان گلایه کردند که تند رفته‌اید! و حال آن که یادداشت مورد ‌اشاره با استناد به متن لایحه عفاف نوشته شده بود‌» و آورده بودیم «‌امروزه اما، هرچند لایحه یاد‌شده هنوز به تصویب مجلس شورای اسلامی نرسیده است ولی انتشار متن لایحه می‌تواند و البته توانست به این تلقی دامن بزند که گویا اراده چندانی برای پیشگیری از پدیده عفت‌سوز و خانواده‌برانداز کشف حجاب، وجود ندارد! 

۴ – یک هفته بعد در یادداشت دیگری خطاب به مسئولان محترم سه قوه نوشته بودیم «… بر فرض که تهیه و تدوین قانون تازه‌ای برای حجاب ضرورت داشته باشد! سؤال این است چرا مادام که قانون جدید به تصویب نرسیده است، این پدیده پلشت و خسارت‌آفرین به حال خود رها شده و برای پیشگیری از آن به قوانین موجود عمل نمی‌شود؟ آیا این بی‌توجهی مصداق صریح قانون‌شکنی و «‌ترک فعل‌» نیست؟! بدیهی است که هست‌»‌!

۵‌- اوایل تیرماه ۱۴۰۲‌، آقایان رئیسی و اژه‌ای، رؤسای محترم قوه قضائیه و مجریه در اظهاراتی که می‌توانست امیدوار‌کننده باشد، اعلام کردند برای مقابله با بی‌حجابی معطل تصویب لایحه عفاف و حجاب نمی‌شوند و از قوانین موجود برای مقابله با این پدیده عفت‌سوز و خانمان‌برانداز استفاده خواهند کرد. و صد البته از این تصمیم که به صراحت اعلام شده بود، در عمل خبری نشد! و نزدیک به ۷ ماه است که لایحه عفاف و حجاب در مجلس شورای اسلامی می‌چرخد و‌… مقابله با پدیده پلشت بی‌حجابی که به فرموده حکیمانه و مستند رهبر معظم انقلاب، هم حرام شرعی و هم حرام قانونی است در انتظار تصمیم مسئولان محترم! خاک می‌خورد و زنان و دختران مظلومی که اکثر آنها در بی‌خبری از عواقب خانواده‌برانداز و خانمان‌سوز کشف حجاب به دام افتاده‌اند، به حال خود رها شده‌اند! اکثریت چشم‌گیری که به قول حضرت آقا، اگر بدانند حقیقت ماجرا چیست، از آن دست می‌کشند.

۶- و بالاخره تا کی باید منتظر تصویب نهائی قانون جدید عفاف و حجاب بود؟! و با کدام توجیه قانونی و منطقی و اسلامی مادام که قانون یاد شده از تصویب نهائی نگذشته است 

(که ظاهراً آش دهان‌سوزی هم نیست‌) از اجرای قوانین موجود خود‌داری می‌شود؟! لا‌اقل برای پیشگیری از پدیده خانمان‌سوز و خانواده‌برانداز کشف حجاب به قوانین موجود عمل کنید. طلای قانون جدید پیشکش، مرحمت فرموده

ما را مس کنید!

حسین شریعتمداری