ما نباید فتح‌هاى بزرگ مثل خرمشهر را از یاد ببریم که دشمن با همه تجهیزات در سنگرهاى بسیار محکم با عده و عدد بسیار کمین کرده بود، و در مقابل عده‏اى از سلحشوران متعهد اسلام از بیابان باز به آنان تاخته، و خداوند آنچنان رعب و وحشت را بر دشمنان ما غلبه‏ داد که با اسارت هزاران نظامى و غنیمت‌هاى بسیار، باقیمانده‌ اشرار با فضاحت تمام رو به فرار گذاشته و شهرها را رها کردند. رزمندگان عزیز ما نباید این پیروزى معجزه آسا را جز با مددهاى الهى ببینند و اگر چنین شد، غرور آنها خلاصه مى‏شود در اینکه ما مورد عنایت قادر متعال هستیم و از خود چیزى نداریم و آنچه داریم از اوست و باید به راه او نثار کنیم. و اینجاست که خداوند عنایات خود را ادامه مى‏دهد.
صحیفه امام؛ ج۱۷؛ ص۳۱۸ | پیام به ملت ایران؛ ۲۲ بهمن ۱۳۶۱