قانون زراعت آن مانند زنجبیل است. در زمین پاک و طیب که از خاشاک و خارپاک باشد یک سال باید زیرخاک بماند و بعد با داس از زیر گل بیرون می‌آورند و هر وقت که بخواهند دوباره آن را قلمه بزنند. معمولاً از نوع کمیاب و ممتاز آن را انتخاب می‌کنند

در هر زمان از سال که آب فراوان است و زمین مرطوب است، جوانه‌های اقحوان را از بیخ و ریشه درآورده هر جایی بخواهند کشت می‌کنند و هر سه یا چهار روز یک بار به آن آب می‌دهند

🎥اعتراف صدام به حقیقت

مقدار 5 درهم آن که حدود 95 گرم می‌باشد، از اقحوان برای بیشتر شدن ادرار، عرق و برای رفع بیماری قولنج نافع است. پخته شده آن در آب و نوشیدن آب آن همراه با آب و عسل ادرارآور بسیار قوی است و تحلیل برنده خون مردگی‌ها در معده و مثانه است و تسکین بخش درد مثانه و معده است

آن را جامع الملک هم گفته‌اند و ملکا، پرنگ و گیاه قیصر هم نام‌های دیگر آن است. ما دو گونه اکلیل الملک داریم که بسیار شبیه به هم هستند اما میوه یکی از گونه‌ها هلالی و در غلافی شبیه به تخم توت است و تخم‌های آن گردتر و ریزتر از خردل هستند. و نوع دوم آن میوه‌اش باریک‌تر و هلالی شکل بودن آن کمتر است

زراعت آن در ایران چنان است که از دهم ماه حوت (اسفندماه) لغایت آخر برج حمل (فروردین ماه) آن را زرع می‌کنند. زمین را شیار می‌کنند و کرت‌‌بندی می‌نمایند، زُبُل(آنچه به وسیله آن کود می سازند مانند سرگین انواع جانداران) می‌ریزند و بذرها را می‌پاشند و به آن آب می‌دهند.

در کتاب «بغیه الفلاحین» آمده است: شلغم دو نوع است: شهامی قرمز و شهری سفید. بذر آن را در زمین شیرین فاصله دار بریزند. فوراً آب می‌دهند و هر چهار پنج روز یک بار آب بدهند و بعد از دو ماه آن را برداشت کنند

زمین کوهستانی سرد سیر که در آن خاک و ریگ هر دو با هم وجود داشته باشد و زبل گوسفند و گاو معمولاً موافق با این نوع زمین است و آن را اصلاح می‌کند. خصوصاً در رشته کوه‌های پهن و کشیده.

زراعت آن مثل اسفناج است، بذر آن را می‌کارند. وقت زراعت مخصوص آن ایام ربیع (بهار) است، چهار ماه و نیم در مزرعه می‌ماند...

زراعت سیر در جاهای سردسیر و هوای سرد بسیار موفق است. بر روی زمین زبل می‌ریزند و البته باید توجه داشت که آب زیاد به آن ضرر می‌رساند. بعد از قلمه زدن یک بار آب دادن کفایت می‌کند تا سبز شود و بعد از سبز شدن 2 تا 3 بار آب دادن کافی است.