?از بین رفتن هکتارها جنگل های هیرکانی در شمال ایران حکایت تلخ روزگار ماست. 

?اما انچه کمتر از ان دردناک نیست، حکایت مردمانی است که به جای مطالبه از مدیران جهت فراهم نمودن زمینه ی درامدزایی در زمین هایشان، کوتاه ترین راه را برگزیدند و سرزمین اجدادیشان را به بهایی اندک به سوداگران و واسطه هایی فروختند که راه دور زدن قانون را خوب می دانستند.. 

?انچه در این میانه دریافت کردند، صرف جهیزیه ی،دختر و اتومبیل و خانه ی پسرشان شد که جملگی امروز تندیل به هزینه شده است و دریغ از شغلی و درامدی پایدار و ادامه دار برای جبران هزینه ها.

?خانمی از زیباترین مناطق شمالی می گفت: «زمین ها را فروختیم و پول ان را شاسی بلند خریدیم و امروز من باید برای پول بنزین ان اتومبیل، کار کنم.  ویلاسازی و کندن درختان موجب تخریب حاشیه رودخانه شد و اکنون هر سال، سبل خانه ها را تهدید می کند و تا کنون ده ها قربانی گرفته است. 

?بسیاری از جوانان شمال امروز سرایدار ویلاهایی هستند که روزگاری نزدیک، زمین اجدادیشان بود. 

?شاید با کمی پایمردی و اتحاد می شد فزیب سوداگران را نخورد و در سابه ی درایت، موانع درآمدزایی پایدار این زمین ها را از سر راه برداشت. 

?محیط زیست تنها اکسیزن درختان نیست. محیط زیست مجموعه ی منابعی است که ادامه ی حیات شرافتمندانه را برای ساکنان یک سرزمین میسر می کند. 

?جنگل های شمال پیش و بیش از انکه از ارکان محیط زیست ایران باشند، منابع زیستی مردمان شمال ایران بودند. بخشی از ان باقی مانده است، در انتظار سوداگرانی دیگر. 

" این زمین خوردنی نیست" فیلمی است که باید دید.

منبع:

@QazvinTraditionalGardens