✡️ فراماسونری ایران پیش از «فراموشخانه»‌ ملکم
✍️ عبدالله شهبازی

۱⃣فراماسونری تشکیلاتی است برای جذب نخبگان بر بنیاد عقاید و آرمان‌های معین؛ آن‌گونه عقاید و آرمان‌هایی که، از طریق غلبه بر تعلق‌های دینی و قومی و بومی، همپیوندی با کانون‌های تعیین‌کننده قدرت جهانی و سازمان‌دهی این نخبگان را در پیرامون و در جهت اهداف و برنامه‌های کانون‌های فوق تأمین کند.

۲⃣ طبق این تعریف، فراماسونری، همانند صهیونیسم و سایر فرقه‌ها و نحله‌های مشابه، تنها یکی از جریان‌های فرهنگی و سیاسی است که کانون‌های تعیین‌کننده قدرت برای تأمین منافع خود و تنظیم سازوکار سلطه بر جوامع بشری در سده‌های اخیر پدید آورده‌اند.

۳⃣ از اینرو، فراماسونری و صهیونیسم، و فرقه‌ها و جریان‌های مشابه، اصل بشمار نمی‌روند بلکه بعنوان ابزارهایی در خدمت شبکه‌ای از خاندان‌های خویشاوند و همپیوند شناخته می‌شوند که از چند سده پیشینه تمرکز ثروت و قدرت در دست خویش‌ برخوردارند.

۴⃣ طبق روایت رسمی، که تاکنون مورد اجماع مورخین ایرانی بوده، اولین تشکیلات ماسونی ایران به نام فراموشخانه در زمان ناصرالدین شاه قاجار پدید آمد.

۵⃣ «فراموشخانه» را در اوائل، و طبق نظر برخی محققین در اواسط، سال‌های ۱۸۵۰ م./ ۱۲۷۰ ق. میرزا ملکم خان ناظم‌الدوله و پدرش میرزا یعقوب ارمنی در تهران ایجاد کردند.

۶⃣ استاد اعظم آن جلال‌الدین میرزا، پسر پنجاه و هشتم فتحعلی شاه، بود و جلسات آن در منزل جلال‌الدین میرزا، در محله عودلاجان تهران نزدیک مسجد حوض، پنهان برگزار می‌شد.

۷⃣ ناصرالدین شاه از فعالیت این تشکیلات مطلع شد و در ۱۲ ربیع‌الثانی ۱۲۷۸ ق./ ۱۷ اکتبر ۱۸۶۱ م. با صدور اطلاعیه‌ای انحلال آن را اعلام کرد.

کد مطلب : ۹۶۰۴۲۹۱۷