☣️ پروژه‌ نفوذ به قدمت ۱۸ سال در دورافتاده ترین روستاهای کشور  🔹بررسی عملکرد طرح‌های بین‌المللی که باهدف توانمندسازی یا به عبارت بهتر توان‌افزایی مردم بومی روستاها اجراشده نه‌تنها نشان از شکست این طرح‌هاست؛ بلکه گویای نوعی نفوذ اقتصادی و فرهنگی در جوامع روستایی است.در این بخش که بخش سوم تحلیل طرح ترسیب¬کربن است، به […]

☣️ پروژه‌ نفوذ به قدمت ۱۸ سال در دورافتاده ترین روستاهای کشور 

🔹بررسی عملکرد طرح‌های بین‌المللی که باهدف توانمندسازی یا به عبارت بهتر توان‌افزایی مردم بومی روستاها اجراشده نه‌تنها نشان از شکست این طرح‌هاست؛ بلکه گویای نوعی نفوذ اقتصادی و فرهنگی در جوامع روستایی است.در این بخش که بخش سوم تحلیل طرح ترسیب¬کربن است، به دلایل شکست طرح و زوایایی از فرآیند نفوذ اقتصادی ۱۸ ساله در کشور اشاراتی خواهیم داشت. در بخش بعدی نیز به بحث های مربوط به نفوذ از بعد فرهنگی اشاره می‌شود. 

🔹توضیح آنکه طرح‌های بیابان‌زدایی حتی از مسیر صندوق‌های خرد همچنان از فقدان بهره‌وری مستمر پس از احیای مراتع رنج می‌برد و سازوکار مشخص و معینی برای بهره‌برداری اقتصادی از این طرح‌ها که ضامن بقای آن باشد، ایجاد نشده و عملاً هدف طرح که توانمندسازی مردم بومی است، محقق نشده است.

🔹تمرکز مدیران استانی، ملی و بین¬المللی در یک نقطه خاص باعث ایجاد ایجاد فضای گلخانه‌ای شده و به‌صورت مصنوعی مسائل و مشکلات محیطی که در شرایط عادی مانع از توسعه روستایی است،کنار می‌رود. اما بلافاصله پس از اتمام ظاهری اجرای طرح، مشکلات به حال اولیه خود و یا بعضاً بدتر از قبل بر می¬گردند.

🔹اما هدف اصلی فعالیت نهادهای بین‌المللی که با اجرای چنین هدفهای انحرافی دنبال می‌شود را می‌توان ایجاد ساختار اجتماعی منطبق بر سیاست‌های خود و تخریب ساختار اجتماعی موجود و همچنین اعمال تغییرات و نفوذ فرهنگی و اقتصادی در روستاها دانست. این نفوذ ۱۸ ساله در کشور را می‌توان از دو جنبه اقتصادی و فرهنگی موردبررسی قرار داد:

🔹 بنیه و قدرت استقامت کشور در مسیر پیشرفت و توسعه، به تأمین غذای اساسی آن است. به همین علت است که آمریکا ۱۱ برابر نیاز خود تولید غله دارد و یا اینکه فرانسه هفت برابر و آلمان پنج برابر نیاز خود، تولید غله دارند.کشور ما در شرایط فعلی به دلیل بحران مدیریت منابع آب و کاشت غیراصولی با کمبود آب و فرسایش خاک مواجه است. 

🔹این نهادها به دنبال کاهش تولید محصولات کشاورزی به بهانه‌های مذکور هستند که دو اقدام را سرلوحه خود قرار داده‌اند که عبارت‌اند از تغییر الگوی کشت کشاورزی و کاهش تولید محصولات غذای اساسی و همچنین ترویج خروج دام از مرتع که باعث تضعیف کشاورزی و وابستگی هر چه بیشتر کشور به خارج را به دنبال خواهد داشت.

🔹درواقع این نهادها می‌کوشند با پاک کردن صورت‌مسئله و نپرداختن به اصل موضوع بحران مدیریت آب و سیاست‌های اصلاحی آن و اصلاح ساختارهای تولید کشاورزی و دام‌پروری، مردم را به امور غیرواقعی مشغول نمایند.

🔸در بخش بعدی به نفوذ فرهنگی و اجتماعی طرح در کشور خواهیم پرداخت.

 

📚 منبع: واحد مطالعات امنیت غذایی جنبش مصاف