🔹اکنون ۳۷ هزار روستا خالی از سکنه شده است؛ این درد آور است که بدانیم ۳۵ هزار روستا  در ایران فقط بالای بیست خانوار وجود دارد و ۱۲  هزار روستا ۲۰ خانوار جمعیت دارد.

🔹در روستاها وفور نعمت برای ایجاد اشتغال وجود دارد. با این وجود دولت دغدغه رسیدن به روستاها را ندارد و راه توسعه را در وارد کردن سرمایه گذار خارجی می داند.

🔹مردم غیور عشایر و روستاییان به عنوان بازوان اقتصاد کشور در زمینه خود کفایی در کشاورزی دامپروری و کمک در تهیه مواد اولیه غذایی بودند… اکنون سی هزار روستا خالی از سکنه شدند و نه تنها تولید را با مشکل روبه رو کرد بلکه به جمعیت قشر مصرف کننده شهری نیز اضافه کرد.

🔹آمریکایی ها سالیانه صد میلیارد دلار و اروپایی ها ۸۰ میلیارد دلار به تولیدکنندگان کشاورزی خود کمک می کنند در حالی که در کشور نه تنها کمک به کشاورزان که نمی کنیم بلکه اجازه می دهیم به شکل های مختلف دلالی بشود و دولت زحمت نظارت و یا ساماندهی و فراهم آوردن شرایطی برای کشاورز بی نوا را نیز نمی کشد.

🔹اکنون فقط دو عنصر در اقتصاد ایران کار می کند. عنصر اول خام فروشی و نیمه خام فروشی است… عنصر دوم اقتصاد ایران واردات بی رویه همه چیز است.

🔹تولید کنندگانی نیز که در داخل هستند عمدتا تولید کنندگان مونتاژ هستند. حتی برای کشاورزی مرغداری و دامداری نیز علوفه از خارج وارد می شود. سؤال این است که در داخل توان تولید و تهیه علوفه را نداریم که از خارج وارد می کنیم؟ تمامی اینها برنامه ریزی شده است تا تمامی امکانات ایران نابود شود.

🔹برخی از بانکها به جهت رسیدن به سود بالا حدود  1000 خانه احتکار کردند. این اقدام را حتی بانکهای آمریکایی در اوج بحران اقتصادی شان در سال ۲۰۰۸ میلادی نیز انجام ندادند و بسیاری از آنها ورشکست شدند.

👤 ابراهیم رزاقی؛ استاد اقتصاد دانشگاه تهران

📚 منبع : کانال رصد تحلیلهای روز