🔹گزارش مرکز آمار وزارت کشاورزی نشان می دهد تولیدات کشاورزی در سال ۹۵ به مرز ۱۲۰ میلیون تن رسیده است. در میان آن همه تولیدات، حداکثر تولید گندم از ۶ میلیون هکتار آبی و دیم  به ۱۵ میلیون تن نمی رسد. درصورتی که تنها ۲.۵ میلیون هکتار آن آبی است. 

🔹شایان توجه است که درصد قابل توجه مزرع گندم به خاطر کشت بهاره، همیشه با دو تا سه نوبت کم آبیاری مواجه می شود که خسارت آن، از لاغر دانه تا افت شدید پتانسیل تولید را در بردارد. بگذریم که فاجعه آمیز است!

🔹با این حال، اگر برای هر هکتار ۱۰ هزار مترمکعب آب اتهامی در نظر بگیریم درصورتی که حداکثر ۳ هزار مترمکعب در بدترین شرایط، آب مصرف می شود.

🔹در این صورت کارائی مصرف آب، در بدترین شرایط بطور متوسط بالای ۱.۲ کیلوگرم در هر مترمکعب را نشان می دهد(بالاتر از متوسط بهره وری کشور).

🔹بدین صورت، در حالت بد بینانه ۲۵ میلیارد متر مکعب در هر سال برای گندم اب مصرف می شود و اما در واقعیت امر تا حدودی ۷.۵ میلیارد  متر مکعب آب در اختیار تولید گندم است.

🔹چرا نباید پرسید متخصصین این همه خودکفائی گندم را مورد هدف قرار داده اند.

🔹آیا بخاطر آن نیست بیش از ۲۰ میلیون تن گندم  مصرفی در سالها آتی مورد مورد هدف بازرگانان سودجو است که واردات آن با کمترین هزینه با سود فراوان همراه می باشد؟

🔹به جرات می توان گفت ایران با این شرایط اقلیمی، توان خود کفائی در  خانواده گرامینه را دارد. آنهم فقط کمتر  از ۱۰ میلیارد مترمکعب.

🔹در این زمینه حاضر به مناظره با هر منتقد تولید گندم را، در هر مکان ممکن را دارم.

✍️ عبدالرضا اعتمادیان کارشناس آبیاری و زهکشی

📚 منبع : واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف