🔹در حال حاضر سهم عمده صادرات کشور، بعد از نفت خام، بر دوش صنعت پتروشیمی است و یکی از ارز آورترین صنایع کشور محسوب می‌شود.  طبق آمار، پتروشیمی پرمصرف‌ترین صنعت از نظر آب در کشور است و به همراه صنایع غذایی و تولید فلزات اساسی تقریباً بیش از ۸۰ درصد آب مصرفی در کارگاه‌های بالاتر از ۱۰ نفر کارگر را به خود اختصاص داده است.

🔹از آنجا که سهم آب در قیمت نهایی محصولات پتروشیمی کشور کمتر از ۰٫۵ درصد است ( این رقم در دنیا به طور متوسط باید دستکم ۱.۳ درصد باشد)، این موجب شده تا اجرای برنامه‌های صرفه‌جویی و افزایش بهره‌وری در مصرف آب برای تولیدکننده صرفه اقتصادی نداشته باشد و از این رو هیچ برنامه‌ای برای بهبود این وضع دیده نشده است. این هدر رفت آب، در آینده می تواند موجب فشار به منابع آب کشور  و ایجاد اختلال در ادمه روند کار این صنعت و  به تبع آن صادرات کشور شود.

⁉️چه باید کرد؟

💡 در حال حاضر تعداد زیادی از مجتمع های پتروشیمی کشور در مناطق درون سرزمینی و بدون توجه به محدودیت منابع آب احداث شده و یا در حال احداث است. اصولا این مجتمع ها در مرحله مکانیابی  باید حتی الامکان در مجاورت آب‌های آزاد (دریا) یا رودخانه‌های پرآب و دائمی تعریف شوند. 

💡 پساب حاصل از تصفیه فاضلاب های شهری نزدیک به  مجتمع های پتروشیمی با استفاده از تکنولوژی های روز می تواند یک منبع آب قابل اتکا برای آنها باشد. 

💡 با توجه به اینکه بین ۷۵ تا ۹۰ درصد آب مورد نیاز این صنعت، در برج های خنک کننده، تولید بخار و مصارف عمومی(آب آشامیدنی و بهداشتی، شستشو، فضای سبز و آتش نشانی) مصرف و بصورت فاضلاب خطرناک به محیط وارد می شود، از این رو باید با بکارگیری تکنولوژی های روز دنیا مانند فناوری ZDL ( بازیافت ۱۰۰ % آب) بازچرخانی و مورد استفاده مجدد قرار گیرد.
 

📚 منبع : واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف