🔹رهبر معظم انقلاب بارها کشاورزی را به‌عنوان محور اصلی توسعه کشور نام‌ برده و رونق این بخش را به‌عنوان راه‌کار اصلی رهایی از اقتصاد تک‌محصولی نفتی عنوان کرده‌اند. ایشان دراین‌باره می‌فرمایند: «کشاورزی یکی از اساسی‌ترین محورهای توسعه در کشور ماست؛ این از طلا و نفت مهم‌تر است و یک بخش ویژه و استثنایی است که همه باید برای آن تلاش کنند».

🔹 از سوی دیگر بررسی‌های سیاست‌های توسعه اقتصادی در جهان نیز حاکی از تأکید ویژه دولت‌ها بر رونقِ بخش کشاورزی به‌منظور دستیابی به توسعه اقتصادی و کاهش نرخ فقر بوده است:

🔹ولی متأسفانه برخی دیدگاه‌های اقتصادی لیبرالی حاکم در بدنه اجرایی کشور، همواره به تخطئه این بخش راهبردی کشور پرداخته اند و راهبرد وابستگی به جریان اقتصاد لیبرال جهانی و آزادسازی بی ملاحظه تجاری را تئوریزه کرده‌اند. 

🔹در همین راستا، مسعود نیلی، دستیار ویژه اقتصادی رئیس‌جمهور، در یازدهمین کنفرانس دوسالانه اقتصاد کشاورزی ایران در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ماه امسال که در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران و با حضور متخصصین و اساتید علوم کشاورزی برگزار شد، بخش کشاورزی را مورد انتقاد قرار داد و سرمایه‌گذاری دولت برای رونق پیدا کردن اقتصاد و اشتغال در این بخش را بیهوده تلقی کرد و گفت: «نمی‌توانیم برای بخش کشاورزی در اشتغال و اقتصاد کشور در آینده نقشی متصور باشیم. کاهش شاغلین در بخش کشاورزی کشور در دهه‌های گذشته این موضوع را آشکار می‌سازد. رشد بخش کشاورزی کمتر از رشد تولید ناخالص داخلی بوده است. محرک رشد در سال‌های آینده بخش کشاورزی نخواهد بود». 

🔹این اظهارات مشاور اقتصادی رئیس جمهور در حالی بیان شده است که:

الف- پایین بودن سهم کشاورزی در تولید ناخالص داخلی (GDP) و کاهش تدریجی سهم اشتغال این بخش، مختص ایران نیست و حتی در پیشرفته‌ترین کشورها هم این روند حاکم است و علی رغم کاهش تعداد کشاورزان در کشورهای پیشرفته ولی تعداد شاغلین در صنایع و خدمات پیشرفته کشاورزی افزایش داشته است!

ب- در همین کشورهای توسعه‌یافته، سهم پایین کشاورزی در اشتغال و تولید ناخالص داخلی باعث نشده است که کشاورزی اهمیت خود را برای دولتمردان از دست بدهد و اتفاقاً کشورهایی نظیر اتحادیه اروپا در طی سالها همواره بیشترین سرمایه‌گذاری دولتی خود را برای توسعه بخش کشاورزی اختصاص داده‌اند و این اصل درمورد اقتصادهای نوظهور نیز صادق بوده به طوریکه هم اکنون کشوری مثل چین که در حال تبدیل شدن به اولین اقتصاد جهان (با پیشی گرفتن از امریکا) است با سرمایه گذاری ۲۴۸ میلیارددلاری در کشاورزی تقریبا به اندازه کل کشورهای سازمان OECD از کشاورزی خود حمایت میکند.

ج-درست است که در تمام کشورها سهم بخش کشاورزی در GDP زیر ۱۰ درصد (حتی در کشورهای توسعه یافته زیر ۲ درصد!) است ولی وقتی وزن صنایع پسین و پیشین حاصل از کشاورزی را در GDP بخش لحاظ کنید این میزان ۸ الی ۱۰ برابر GDP خود کشاورزی است! به عنوان مثال تعداد کشاورزان امریکا ۲ میلیون نفر هست (با تولید ناخالص داخلی ۱۳۶ میلیارد دلار) ولی تعداد شاغلین در صنایع و خدمات حاصل از کشاورزی ۲۲ میلیون نفر(با تولید ناخالص داخلی ۹۹۵ میلیار دلار) است! 

د-رقابت پذیرکردن کالاهای کشاورزی در بازارهای جهانی کم هزینه تر از سایر کالاهاست بنابرابن کشورهای توسعه یافته همواره بیشترین حمایتها را معطوف به بخش کشاورزی کرده اند تا بازارهای جهانی را قبضه کنند.

ه-بنابر اعلام سازمان OECD هر یک دلار سرمایه گذاری در بخش کشاورزی ۲ الی ۴ برابر ارزش افزوده بیشتری نسبت به میزان مشابه سایر بخشها، در اقتصاد کشورها حاصل کرده است!

🔹آنگونه که معلوم است عده ای با تفکرات بحران نمایی منابع طبیعی به دنبال ذبح کشاورزی هستند و عده ای نیز پشتوانه نظریه پردازی اقتصادی آن را دنبال میکنند تا کشور را از رشد اقتصادی و رهایی از نفت که در طی سالها حربه ای برای تهدید اقتصادی ایران در دست سران غرب بوده است بازدارند.

🔹 در چنین شرایطی دولتمردان نباید فریب این آدرس های اشتباهی را بخورند و از حمایت و توسعه بخش کشاورزی به بهانه های واهی عقب بکشند تا شکوفایی این محور قدرتمند اقتصادی به حاشیه برود!

✍️پویان مرتضوی

📚 منبع : واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف