ایران مدت هاست «روی تیغ کم آبی» گام بر میدارد اما از پاییز سال گذشته به دلیل عدم بارش مورد نیازکشور این بحران برای مردم و مسئولین ملموستر شد، به طوری که شاید بتوان پاییز ۹۶ را پاییز تشنه نام گذاری کرد، بنابراین بیراه نیست اگر بگوییم تابستانی که نکوست از پاییز و زمستانش پیداست! […]
ایران مدت هاست «روی تیغ کم آبی» گام بر میدارد اما از پاییز سال گذشته به دلیل عدم بارش مورد نیازکشور این بحران برای مردم و مسئولین ملموستر شد، به طوری که شاید بتوان پاییز ۹۶ را پاییز تشنه نام گذاری کرد، بنابراین بیراه نیست اگر بگوییم تابستانی که نکوست از پاییز و زمستانش پیداست! و این امر ضرورت صرفهجویی در مصرف آب را بالا میبرد.
یک آمار اعلام شده هم میگوید مصرف آب در تهران دوونیم برابر عرف جهانی است.
بر اساس آمار و ارقام وضعیت ورودی آب به سدهای کشور بسیار نامطلوب است، به طوریکه ورودی آب به سدها به طور میانگین حدود ۳۶ تا ۳۷ درصد و در برخی از سدها بیش از ۷۰ درصد نسبت به سال گذشته کاهش داشته است و سدهای درودزن، ملاصدرا، زایندهرود، سدهای استان خوزستان، سدهای شمیل و نیان، سد دوستی، سد چاه نیمهها و سد کوثر دارای شرایط بحرانی هستند.
علاوهبر این، براساس آخرین آمار میزان بارشها در سال آبی جاری نسبت به سال آبی گذشته ۵۱ درصد و در مقایسه با متوسط ۴۹ ساله۹/۴۸ درصد کاهش داشته است. به طور کلی میتوان گفت که در حال حاضر وضعیت آب کشور در شرایط زیر نرمال قرار دارد.
در همین راستا وزیر نیرو هشدار داد بخشهایی نظیر کشاورزی، صنعت و محیطزیست در سال جاری آبی یعنی تا پایان شهریور۱۳۹۷، با مضایقی مواجه خواهند شد.
تغییر رفتار مصرف، ابزار مصرف
عبدالحمید توکلیبینا معاون نظارت بر بهرهبرداری شرکت آب و فاضلاب استان تهران در گفتوگو با گزارشگر کیهان میگوید:«ما امسال در کل کشور ۴۰ درصد کاهش بارش داشتیم که در مناطقی به ۷۰ درصد هم میرسید.»
وی ادامه میدهد:«پایتخت نیز حدودا ۴۵ درصد کاهش بارش داشته و اتفاقی که افتاده این است که بارشها عمدتا به صورت باران بوده و ما ذخیره برف نداریم و سدهای ما نیز به شدت با کاهش ذخیره روبه رو هستند به ویژه سدهای پنجگانه تهران و سفرههای آب زیرزمینی نیز در همین وضعیت به سر میبرند که باید با دقت بسیار تمامی این ذخیرهها مصرف شود.»
معاون نظارت بر بهرهبرداری شرکت آب و فاضلاب استان تهران تصریح میکند: «برنامهها و پروژههای مختلفی در نظر گرفته شد اما افاقه مصرف نمیکند، کشورهایی که پیش از ما با بحران کم آبی رو به رو شدند تنها راهی را که برگزیدند اصلاح الگوی مصرف بوده و ما هم ناگزیر به انتخاب این راه هستیم.»
توکلیبینا میافزاید:«اگر بتوانیم تنها ۲۰ درصد مصرف آب را کاهش دهیم میتوانیم بحران آب را در تابستان و پاییز مدیریت کنیم، نکته مهم این است که نباید به این فکر کنیم فقط امسال را بگذرانیم بلکه با تغییرات اقلیم ممکن است ما تشدید خشکسالی داشته باشیم و طبق پیشبینیهای سایتهای علمی تا سالهای ۲۰۳۰ و ۲۰۵۰ زمین وضعیت وخیمتری خواهد داشت.»
وی با اشاره به اینکه در سال آبی گذشته تهران تا ۵/۱درجه افزایش دما داشته است اظهار میدارد: «یکی از مفاهیم افزایش گرما افزایش مصرف آب میباشد، بنابراین باید الگوی مصرف و سبک زندگیمان را تغییر دهیم از جمله رفتار مصرف و ابزار مصرف باید تغییر یابد.»
آب زیرزمینی، ذخیرهای استراتژیک
آب زیرزمینی به عنوان یک ذخیره و موهبت الهی باعث شده تا تبعات ورشکستگی عمدتا در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی (خشک شدن رودخانهها و تالابها و ایجاد ریزگرد) نمود داشته و کمتر تاثیری بر میزان تولید محصولات اثر داشته باشد. این موضوع بایستی مدنظر باشد که آب زیرزمینی ذخیره استراتژیک کشور و برای مدیریت منابع آب در روز سخت است.
طی ۴۰ سال اخیر با ورود فناوری حفر چاههای عمیق، بهرهبرداری از سفرههای آب زیرزمینی افزایش داشته است. طبیعتا این نوع برداشت به دلیل اینکه کمتر تحت تاثیر نوسانات اقلیمی و بارش قرار میگیرد، در سالهای خشک افزایش خواهد یافت.
از سوی دیگر میزان هدر رفت ضایعات آب در سطح کشور بین ۳۰ تا ۳۵ درصد تخمین زده شده و این بدان معنا است که بالغ بر ۲۴ میلیارد مترمکعب آب آن هم در شرایطی که با بحران و تنش آبی مواجه هستیم دور ریخته میشود، از سوی دیگر ۱۰ درصد بارش مستمر در طول سال منجر به تامین ۲۰ تا ۲۵ درصد آب و منابع آبی مورد نیاز کشور میشود و میزان آب تجدیدپذیر در سطح کشور ۱۱۴ میلیارد مترمکعب بوده است.
لزوم هماهنگی میان وزارت نیرو و جهاد
تورج فتحی کارشناس حوزه آب در گفتوگو با گزارشگر کیهان میگوید :«بحرانهای محیط زیست مسائل و پدیدههایی هستند که اغلب خودشان را به صورت دههای نشان میدهند. یعنی فعالیتهای انسانی غلط و نادرست در منابع پایدار به شکلی پیش رفته که پدیدههای بحرانزای زیستمحیطی بعد از چند دهه نمود پیدا کرده است.»
وی ادامه میدهد: «اکنون که از پدیده بحران آب صحبت میکنیم حاصل فعالیتهای سه دهه گذشته است، پس از جنگ تحمیلی پروژههای عمرانی به صورت بیسابقه جهش پیدا کرد که برخی از آنها خلاف موازین محیطزیستی فعالیت کردند و ما از منابعمان بیرویه استفاده کردیم که منابع آب از این قاعده مستثنا نیست.»
این کارشناس حوزه آب با اشاره به اینکه منابع آب کشورمان در فلات مرکزی که شامل چندین استان مختلف است از منابع آب بیرویه استفاده کردند، اظهار میدارد: «اکنون تبعات این مصرف بیرویه را مشاهده میکنیم، بحث تغییر اقلیم نیز مزید بر علت شده است، گرچه خشکسالی یکی از پدیدههای رایج در اقلیم کشورمان از آخرین دوره یخبندان بوده است.»
فتحی تاکید میکند: «در استانهای دیگر هم شرایط بهتری نداریم، در استان خوزستان روی هر بخشی از منابع آب و خاک دست بگذاریم با یک پدیده نزدیک به بحران یا خود بحران درگیر هستیم درحالی که این پر آبترین رودخانههای کشور، بزرگترین تالابهای کشور در این استان قرار دارد و اکنون میبینیم با پدیده خشکیدن تالابها و ریزگردها دست و پنجه نرم میکند.»
وی تاکید میکند: «متاسفانه چنین شرایطی بر کشور حاکم است و مسئولین باید بازنگری اساسی در چند بخش داشته باشند، از جمله قوانین و راهبردهای توسعهای کشور، همچنین مشارکت مردمی و افزایش آگاهی باید وجود داشته باشد تا مردم در کنار مسئولین برای احیای منابع آب و ارتقا کشاورزی سهیم باشند.»
این کارشناس حوزه آب اضافه میکند: «دو دستگاه وزارت نیرو و وزارت کشاورزی متاسفانه حتی در بودجهبندی سالانه خود کوچکترین هماهنگی با یکدیگر ندارند، به عنوان مثال وزارت جهاد کشاورزی در برنامه توسعه ششم پیشبینی کرده ۳۰۰ تا ۳۵۰ هزار هکتار از اراضی شیبدار را در اختیار بخش کشاورزی برای توسعه قرار دهد و اکنون درصدد است آن را اجرا کند و در این راستا هیچ هماهنگیای به عمل نیاورده که اگر ما بخواهیم این ۳۵۰ اراضی را در اختیار کشاورزان قرار دهیم آیا اساسا آبی وجود دارد که بخواهیم این اراضی را آبیاری کنیم؟! متاسفانه برنامهریزیها در بدنه دولت بدون هماهنگی صورت میگیرد.»
فتحی در پایان خاطرنشان میکند:«هر وزارت برای خودش برنامهریزی میکند و تا زمانی که این برنامهها و تکالیف وزارتخانهها به صورت هماهنگ شده اتفاق نیفتد نمیتوان انتظار داشته باشیم که در دهههای آینده یا میانمدت بر این بحرانها فائق آییم.»
ورشکستگی آب
عدم توازن مناسب بین منابع و مصارف آب باعث شده تا در بسیاری از حوضههای آبریز کشور دچار ورشکستگی آب شویم. در حالت ورشکستگی آبی وقوع خشکسالی و کاهش بارشها باعث وقوع بحران خواهد شد.
در کل ایران با بارشی معادل یک سوم متوسط بارش دنیا و یک دوم متوسط بارش آسیا در یک منطقه خشک و کم آب قرار دارد. میزان سرانه آب، سالانه از ۵۵۰۰ متر مکعب در سال ۱۳۵۵ به میزان ۱۷۰۰ متر مکعب در سال ۱۳۸۵ رسیده و با توجه به محدودیت منابع آبی، تغییرات اقلیمی، کاهش بارش، تغییر نوع بارش، گرم شدن زمین، افزایش تبخیر، تراز منفی آبهای زیرزمینی و نیز بحرانی شدن ۲۹۰ دشت کشور، میزان سرانه روز به روز کاهش مییابد.
در حال حاضر از کل منابع آبی تجدید شونده کشور با در نظر گرفتن منابع آبهای مرزی در حدود ۹۲ میلیارد متر مکعب و برابر ۷۱ درصد منابع آب تجدید شونده برداشت میشود. بررسیها نشان میدهد این درصد در سالهای آینده حداکثر تا ۸۸ درصد قابل افزایش خواهد بود؛ یعنی حداکثر ظرفیت آبی تجدید شونده کشور مقدار ۵/۱۱۴ میلیارد متر مکعب خواهد بود.
ﺩﮐﺘﺮ هدﺍﯾﺖ ﻓﻬﻤﯽ ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺩﻓﺘﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﯾﺰﯼ ﮐﻼﻥ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺑﻔﺎﯼ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻧﯿﺮﻭ در گفتوگو با گزارشگر کیهان میگوید: «ما ۴۳ تا ۴۵ درصد کاهش باران نسبت به دوره ۵۰ ساله داریم و این در مناطق مختلف متفاوت است و اکثر استانهای ما شاهد کاهش باران بودند و فقط ۶ استان ما نرمال هستند.»
وی ادامه میدهد: «حجم جریان رودخانهها نیز ۳۸ درصد کاهش داشتهاند، ۴۸ درصد حجم مخازن سدهای ما پر میباشد و ۵۵ درصد به عبارتی خالی است، امسال از نظر ذخیره وضعیت خوبی نداریم.»
ﻣﻌﺎﻭﻥ ﺩﻓﺘﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﯾﺰﯼ ﮐﻼﻥ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺑﻔﺎﯼ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻧﯿﺮﻭ تاکید میکند: «همچنین ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺁﺑﻬﺎﯼ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﺭﺣﺎﻝ ﻧﺎﺑﻮﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ بارش و ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺁﺏ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪها هم ﺑﻪ ﺷﺪﺕ کاهش ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﺑﺤﺮﺍﻥ کاهش ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺁﺏ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩﺍﯾﻢ. همه ﺍﯾﻨﻬﺎ هشدارهایی ﺑﺮ ﺁﻏﺎﺯ ﯾﮏ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺟﺪﯼ ﺍست و بدون شک این بحران سرزمینی نتایجی از قبیل بحران اقتصادی و اجتماعی را در پی خواهد داشت.»
دکتر فهمی خاطرنشان میکند: «همین ﺍﻻﻥ هم ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﯾﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﯾﮏ ﺗﺎ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺁﯾﻨﺪﻩ را برای کنترل ﺍﯾﻦ ﺑﺤﺮﺍﻥ فرصت داریم که البته ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﻧﺪ و باتوجه به نبود عزم ملی برای کنترل این بحران و کمتوجهی ﻣﺪﯾﺮان و افکار و رفتار عمومی ﺷﮏ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ این ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﻨﯿﻢ.»
وضعیت منابع آبی بهگونهای است که دیگر نمیتوان به مسئله بحران آب ساده نگاه کرد و باید تمام سازمانها و ارگانهای ذیربط برای حل این مسئله بسیج شوند در واقع ما با بحرانی مهمتر از بحران آب مواجهیم و آن نیز بحران مدیریت منابع آب است.
برداشت غیرمجاز از منابع آب سطحی و زیرزمینی از مصادیق حقالناس و استفاده بیرویه آب از مصادیق اسراف است که بایستی در قالب نهی ازمنکر توسط همه مردم به یکدیگر گوشزد شود. مدیریت آب یک موضوع مشارکتی بوده که بایستی مراقبت را از خودمان شروع کنیم و بعد در جامعه نشر دهیم. در این زمینه وظیفه حاکمیت آموزش و اطلاعرسانی است. در صورتی که مردم روستا بدانند که حفرکننده چاه غیرمجاز مانند کسی است که در کشتی زیر پای خود را سوراخ میکند، قطعا از عمل آن جلوگیری میکنند.
مدیریت آب و اسناد بالادستی
در دو دهه اخیر، اسناد بالادستی مناسبی در زمینه سیاستگذاری کلان برای مدیریت آب کشور تدوین و ابلاغ شدهاند.
از آن جمله میتوان به سیاستهای کلی نظام در مورد منابع آب(۱۳۷۹)، راهبردهای توسعه بلندمدت منابع آب(۱۳۸۲)، سند چشمانداز ایران در افق۱۴۰۴(۱۳۸۲)، سیاستهای کلی نظام در زمینه اصلاح الگوی مصرف(۱۳۸۹) اشاره کرد. بدین ترتیب خلأ سیاستگذاری از این بابت در کشور وجود نداشته و بستر مناسبی برای مدیریت جامع منابع آب فراهم شده است. هرچند این اسناد بالادستی در قالب مفاد مربوط به آب در برنامههای چهارم و پنجم توسعه کشور انعکاس یافتهاند، لیکن برخی از آنها در عمل یا نادیده انگاشته شدهاند و یا به صورت ناقص اجرا گردیدهاند.
در حوزه برنامهریزی در کشور بهترین و بروزترین قوانین را در برنامههای توسعه چهارم، پنجم و ششم آورده شده در حالی که در اجرای آن موفقیتی حاصل نشده است.
📚 منبع : کیهان – ۲۸ خردادماه ۱۳۹۷
Friday, 15 November , 2024