اخیرا بنیامین نتانیاهو در اجلاس "ایپک" در آمریکا سخنرانی می کرد و اولین چیزی که درباره ویژگی برتر اسرائیل می گفت چه بود؟ تسلیحات نظامی اش؟گنبد آهنین اش، موسادش یا …؟
هیچ کدام! 
او درباره قدرت اسرائیل در عرصه "آب" سخن می گفت…
نتانیاهو گفت؛ ۹۰درصد آب مصرفی در اسرائیل بازیافت می شود و این بالاترین رقم در سراسر جهان است.
او همچنین از فناوری های مرتبط با کشاورزی سخن گفت که می تواند مصرف آب کشاورزی را مدیریت کند. 
سرزمین اشغالی فلسطین، از کم آب ترین مناطق خاورمیانه به شمار می رود؛ 
رژیم اسرائیل که همواره مسائل امنیتی در آن حرف اول را می زند ولی حاکمان اشغالگر، در دهه های گذشته نه تنها مباحث امنیتی را دلیلی بر عدم توجه شان به آب قلمداد نکردند بلکه خود آب را محوری ترین مسأله امنیتی دانسته و برایش برنامه ریزی کرده اند.
نتانیاهو، بر خلاف همه دروغ ها و دغل هایش، درباره آب راست گفته است؛ اسرائیل در جهان به مدیریت منابع آب به ویژه در عرصه "بازیافت و تصفیه آب" شهره است به طوری که رتبه نخست جهان در زمینه بازیافت آب های مصرف شده را دارد و بعد از آن، اسپانیا و آلمان قرار دارند.
آنچه روز جمعه، ۱۸ اسفند ۹۶ در استان اصفهان رخ داد، هشداری بسیار جدی بود. صدها کشاورز با پلیس درگیر شدند تا مانع انتقال آب از اصفهان به یزد شوند و در نهایت هم موفق شدند با ایجاد اختلال در برق سامانه آبرسانی، انتقال آب به یزد را برای چند ساعت مختل کنند. 
از آن طرف نیز خوزستانی ها هر از گاهی تجمعات اعتراض آمیز علیه انتقال آب کارون به استان های مرکزی از جمله اصفهان برگزار می کنند. اوضاع در سایر نقاط کشور نیز چندان مساعد نیست و دشت های برداشت ممنوع تقریباً همه کشور را فرا گرفته اند.
مدیریت آب کشور باید متمرکز، عالمانه و آمرانه باشد؛ آب کم (که کمتر می شود) و تقاضای زیاد (که زیادتر می شود)، این را می طلبد. نمی شود که نمایندگان فلان استان کم آب برای جلب نظر رأی دهندگان، امتیاز مجتمع های صنعتی که نیاز به آب فراوان دارند برای استان خود بگیرند ولی در واقع یک نقطه بحران زا در استان بیافرینند که برای دهه ها آب منطقه را می بلعد و نهایتاً کار به انتقال آب می کشد و … .
صنایع فولاد و خودروسازی از جمله آب بر ترین صنایع هستند ولی به جای آن که در حاشیه آب های خلیج فارس و عمان تأسیس شوند، در کنار شهرهای کویری و کم آبی مانند اصفهان و کاشان راه اندازی شده اند. چرا در برخی مناطق کم آب ایران مانند  سیستان و بلوچستان و اصفهان، برنج کاری می کنند که آب بر ترین محصول کشاورزی است؟!
در کشاورزی نیز که بیشترین آب مصرفی کشور را به خود اختصاص داده است، هنوز هم روش های سنتی و باستانی آبیاری(غرقابی) حرف اول را می زند!
آب، بی تردید اولین مسأله کشور است اما جامعه ما درگیر امور فرعی، سیاسی و حاشیه ای است!
به راستی در سخنرانی های مسؤولان، نطق ها و مصوبات مجلس، برنامه های دولت و گفت و گوهای مردم چقدر به آب بهاء داده می شود؟! تقریبا هیچ!
از اسرائیل گرفته تا کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، برنامه های جدی برای مدیریت منابع آب دارند: شیرین سازی آب دریا، مدرنیزه کردن کشاورزی و تغییر الگوی کشت، تصفیه آب های مصرفی و بازیافت فاضلاب، نوسازی شبکه های انتقال آب و … اما در ایران برغم تمام هشدارها، مسأله آب جدی گرفته نمی شود!!!
 کار بدانجا می رسد که مردم یک شهر کشور علیه انتقال آب به شهر دیگر کشورمان با پلیس زد و خورد می کنند!! 
آنچه در استان اصفهان اتفاق افتاد، چیزی فراتر از یک هشدار آبی بود، فقط کافیست اندکی به این بیندیشیم که همین مردم روزگاری برای دفاع از کشور، همسنگر هم بودند و در حق هم چه ایثارها و جانفشانی ها که نمی کردند ولی اکنون کار به جایی رسیده که همین مردم برای بستن آب بر روی یکدیگر درگیر می شوند!