بررسی زوایای پنهان سند ۲۰۳۰؛ سند ۲۰۳۰ از توسعه روستایی، کشاورزی و محیط زیست چه می‌گوید؟ 

🔹کشورهای به اصطلاح توسعه یافته با تدوین و تصویب سندهای بین المللی و عمدتاً با بهانه های محیط زیستی و با عناوینی همچون اقتصاد سبز (رشد اقتصادی بدون تخریب محیط زیست با راهنمایی گرفتن از کشورهای توسعه-یافته) می‌کوشند فاصله رشدشان با کشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته را حفظ کنند. سند توسعه پایدار ۲۰۳۰ سازمان ملل نیز از همین اسناد به شمار می رود.

🔹به عنوان مثال متناسب با هدف خرد شده ۴.۱۴در سند توسعه پایدار ۲۰۳۰ استفاده از منابع دریایی و توسعه صیدماهی محدود شده و دولت‌ها در هدف خرد ۶.۱۴ این سند، ملزم شده‌اند که از تخصیص یارانه‌های جدید به حوزه شیلات جلوگیری کنند. همچنین در هدف خرد ۲-ب، این سند بین المللی به موضوع آزاد نمودن تجارت خارجی و در هدف خرد ۵.۲ این سند، به اشتراک گذاشتن ذخایر ژنتیکی با کشورهای توسعه یافته اشاره شده است.

🔹برداشتن موانع وارداتی و آزاد شدن بازار محصولات کشاورزی نتیجه‌ای جز از بین رفتن تولید داخلی و از مزیت افتادن کشاورزی در کشور و در نتیجه تخلیه روستاها و گسترش حاشیه نشینی شهرها در کشور، به دنبال نخواهد داشت. به اشتراک گذاشتن ذخایر ژنتیکی با کشورهای توسعه یافته برای ایران فایده‌ای ندارد و تنها برای آن کشورها سودمند است. این سوال مطرح است که چرا باید اطلاعات محرمانه در مورد ذخایر راهبردی در اختیار کشورهای به اصطلاح توسعه یافته‌ای که دشمنی ایشان با جمهوری اسلامی ایران اثبات شده است؛ قرار داده شود؟

🔹همچنین تاکید بیش از اندازه این سند در بند ۳۳ بیانیه کلی و اهداف خرد ۸.۸، ۱۲-ب و ۱۴.۷، به اجرای سیاست های گردشگری پایدار و محصولات محلی به بهانه ارزش افزوده این صنعت، باعث نادیده گرفتن ظرفیت‌های رشد و پیشرفت کشور مخصوصا در مناطق روستایی و صنعت کشاورزی خواهد شد.

🔹الزام کشورهای امضا کننده سند توسعه پایدار ۲۰۳۰ در هدف خرد ۶.۱۴ به پیوستن به سازمان تجارت جهانی(WTO) نیز یکی دیگر از موضوعاتی است که در این سند آمده است. در حالی که عضویت در سازمان تجارت جهانی با توجه به وضعیت موجود تولید محصولات مختلف از جمله محصولات کشاورزی در کشور، باعث وابستگی هر چه بیشتر کشور به قدرت های اقتصادی دنیا و سپردن اختیار پیشرفت کشور به بیگانگان خواهد شد.

🔹تاکید بر مبارزه با تغییر اقلیم نیز مربوط به هدف کلان ۱۳ در سند توسعه پایدار ۲۰۳۰ است. موافقت نامه پاریس که باعث ممانعت از توسعه صنایع و کشاورزی در کشورهای در حال توسعه می‌شود، از دیگر مصادیق جلوگیری سند ۲۰۳۰ از پیشرفت کشور است.

📚منبع :واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف