دبیرکل جامعه اسلامی حامیان کشاورزان ایران گفت:  اگر روند کشاورزی به این شکل در ایران ادامه پیدا کند، کشورهای دیگر جای محصولات خشکبار ایرانی را در جهان خواهند گرفت.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ جغرافیای ایران یکی از بهترین مناطق جهان برای کشاورزی متنوع با توجه به وجود چهارفصل در طول سال و انواع زمین و محیط­های کشت محصولات است. از زمان کهن، کشاورزی و دامپروری در ایران یکی از مهم­ترین بخش­های زندگی و اقتصاد خانوارها و جوامع در زیست بوم ایران بوده است. با وجود این ظرفیت بی­نظیر استفاده نامناسب از زمین و آب و کشت برخی از محصولات با مصرف بالای آب باعث شده تا به بهانه کمبود آب، وارادات به شکل شتابنده­ای افزایش یابد. این در حالیست که با نیاز کشور به کالای استراتژیک در بخش مصرف مواد غذایی، وارادات محصولات تراریخته افزایش یافته و مسئولان دولتی از جمله معاون اول دولت و رئیس سازمان محیط زیست به توجیه چنین وارداتی می­پردازند. حال در چنین شرایطی و با در نظرگرفتن ظرفیت­های موجود در کشور برای رونق کشاورزی و افزایش تولید محصولات در این بخش، سوالاتی درباره چگونگی فعال سازی پتانسیل ها برای جلوگیری و مبارزه با وارادات در سال رونق تولید مطرح می شود. در همین زمینه گفتگویی با حکیم دکترحسین روازاده، پژوهشگر طب ایرانی – اسلامی و دبیرکل جامعه اسلامی حامیان کشاورزان ایران ترتیب داده ایم.

در ابتدای گفتگو دکتر روازاده با توجه به شعار سال تحت عنوان رونق تولید عنوان کرد: رهبر معظم انقلاب اسلامی از جمله شخصیت­هایی هستند که همواره بر اتکا به تولیدات و ظرفیت های داخلی تاکید کرده­اند و در یک دهه اخیر تاکید ایشان بر موضوع اقتصاد و تولید بوده است. در همین راستا از جمله مهمترین بخش­هایی که می­تواند به صورت زیرساختی و اساسی تحول آفرین باشد، بخش کشاورزی است. اگر مردم را به سمت کشاورزی تشویق کنیم؛ هم مساله غذا و هم اقتصاد خانواده حل خواهد شد. در چند دهه اخیر شاهد هستیم که بسیاری از جوانان از روستاها به سمت شهرها برای پیدا کردن شغل و حتی کارگری کوچ کرده­اند. در حالیکه امکانات بی­نظیری برای کشاورزی در روستاها وجود دارد که می­تواند آینده جوانان را تضمین کند. در برخی از اقلیم­ها کاشت درخت گردو اقتصاد یک خانواده را متحول می­کند. براساس محاسبات، اگر ۲۵ درخت گردو به محصول برسد، به اندازه یک حقوق بازنشستگی تولید مالی برای فرد خواهد داشت. این پتانسیل در حالی وجود دارد که بسیاری از زمین­ها لم یزرع باقی مانده یا رها شده اند. نیاکان ما به خوبی به این ظرفیت آشنا بودند و درختان میوه و درختانی مانند بادام، پسته، گردو و … در محیط ایران امتحان خود را پس داده­اند. زمین حاصلخیز ایران بهترین محصولات خشکبار جهان را تولید می­کند ولی مشاهده می­شود که میزان تولیدات با ظرفیت­ها هم­خوانی ندارد.

وی افزود: برخی کم آبی را بهانه می­کنند و چوب حراج به صنعت کشاورزی ایران زده­اند. کشور ایران آب فراوان دارد و دهها سال دیگر اگر این آب مصرف شود، آب تمام نخواهد شد. اگر این ظرفیت مدیریت شود، تولید اشتغال به شکل اساسی ایجاد خواهد شد. نوع تولید باید مجدد به کشاورزان آموزش داده شود. رهبر کبیر انقلاب به مسئولان تاکید داشتند که به کشاورزی اهمیت ویژه بدهند. الان که تحریم­ها به سمتی رفته که مردم ایران برای تهیه قوت روزانه یا غذای روزانه به زحمت بیافتند ،احاطه بر غذا وداروازجمله سیاست­های استکبار جهانی است. کشاورزی ایران در طول تاریخ جهان نمونه بود. بهترین کشاورزی و بهترین اساتید این رشته در ایران بودند. ضعف کشور ما در بخش کشاورزی برای این است که فرهنگ کشاورزی را از خانواده ها دور کردند. در زمان قدیم علاقه وافری به درختکاری و کشاورزی وجود داشت. نوع کاشت درخت ها در فرهنگ ما بسیار مورد تاکید قرار میگرفت.

دبیرکل جامعه اسلامی حامیان کشاورزان ایران با تاکید بر اینکه باید در هر جنگل ۱۳۰ نوع درخت وجود داشته باشد، خاطرنشان ساخت: با این حال می بینیم که در منطقه ای فقط درخت کاج کاشته می شود. تاسف بزرگتر آنجاست که نوع کاج ها نیز ایرانی نیستند. در کاج های ایرانی، حیوانات به راحتی لانه درست می کنند ولی در کاج هایی که وارد کشور شده و در مناطقی مانند چیتگر کاشته شده­اند، بعد از ۵۰ سال تنه آنها به صورتی است که پرنده ها نمی­توانند در آن به لانه سازی بپردازند. کاج­ها در این مناطق باعث می شود که بعد از ۱۰ سال زمین تولید آهک کند و اکسیژن نیز در این محیط ها به شدت کم است. به فاصله این درخت ها، درختی سبز نمی شود. اسم آن را پارک جنگلی گذاشته اند در حالیکه ما به جای کلمه پارک، کلمات زیبا مانند بوستان، قلمستان، نارجستان، توتستان و … داشتیم و همه اینها به یک کلمه پارک خلاصه شده است! مسئولان باید درخت میوه را به جای درخت کاج و سایر درختان غیرمثمرثمر بکارند.

حکیم روازاده در ادامه یادآور شد: متاسفانه طرحی را تحت عنوان اصلاح نباتات در کشور اجرایی کردند که تراریخته را وارد بخش کشاورزی کرد. این درخت ها عمر طولانی ندارند و درختی مانند زردآلو عمری کمتر از ۱۰ سال می کند درحالیکه باغاتی داریم که عمر درختان زردآلوی آن بالای ۱۲۰ سال است. نوع درخت و نوع کاشت باید به طور اساسی مورد توجه قرار گیرد. ایران یکی از مستعدترین محیط ها برای کاشت درخت گیلاس است. زمانیکه در ایران بهار می شد در برخی از مناطق ایران مانند تهران جشن شکوفه های گیلاس گرفته می شد، درختان گیلاس در فصل بهار شکوفه می کنند ولی آیا الان نشانی از آن در شهرهای ایران هست! در ژاپن و در واشنگتن آمریکا جشن شکوفه درخت گیلاس داریم و سالانه میلیون ها گردشگر برای دیدن آن به این مناطق می روند ولی در شهرهای ایران دیگر خبری از آن نیست و شهرداری ها به جای آن درخت کاج می کارند. 

پژوهشگر طب ایرانی – اسلامی در ادامه گفت: در نیم قرن اخیر درختکاری به طرز وحشتناکی به شکل غیراصولی و غیراستاندارد با طبیعت ایران صورت گرفته و روش درست نیاکان به کار گرفته نمی شود. برای کاشتن درخت توصیه شده که قبل از ریختن خاک بر روی ریشه ، آب و مقداری خاکستر ریخته شود. درخت حاصل از آن بعد از مدت کوتاهی میوه می دهد و تنومند می­شود. وزارت کشاورزی در ایران بیشتر در حال بیابان­سازی و جنگل­زدایی است و درخت­هایی که کاشته می­شود عمر چندانی ندارند و به بهانه افزایش بار و محصول درخت، شاهد از بین رفتن بذرها و نهال­های خوب ایرانی هستیم. در زمان قدیم در هر خانه ایرانی یک درخت توت و درخت انجیر پیدا می شد ولی آمدند و به بهانه های مختلف درخت های کهن و با عمر حدود ۱۰۰ سال را بریدند و جای آن درخت های بی خاصیت کاشتند. خواص توت، شیره توت و انجیر در طب ایرانی آنقدر زیاد است که باید کتاب­ها درباره آن نوشته شود. درختی را در استان های جنوبی کشور به نام کنوکارپوس به بهانه جلوگیری از ریزگردها و گرد و غبار کاشتند. دهها هزار اصله از این درخت در این مناطق کاشته شد در حالیکه این گونه مهاجم برای آب و خاک این مناطق نبوده و باعث افزایش کم آبی و خشک شدن گونه های دیگر شد.  ریشه این درخت بعد از ۲ سال چنان وارد ریشه درختان همجوار می شود که درخت های دیگر از جمله درخت خرما را خشکانده است.

روازده در پایان با عنوان اینکه کشاورزی باید در خدمت سلامت مردم باشد گفت: متاسفانه مسئولان در وزارت جهاد کشاورزی به اصول اولیه توجه ندارند و بدون مطالعه و بی توجه به تاریخ کهن سرزمین ایران، گونه ­های مهاجم بذر و نهال وارد کشور می­کنند که کشاورزی و باغداری ایران را نابود خواهد کرد. چرا در کشور ما بذرهای بومی به یغما رفته و مسئولین ذی­ربط فکری به حال احیاء مخازن بذرهای بومی نمی­کنند؟ و از طرفی چرا بذرفروشی­ های کشور فقط بذرهای غیربومی عرضه می­کنند یا حداقل در چنین مکان­هایی مغازه ­های فروش بذر بومی وجود ندارند؟  بدتر از آن این است که محصولات تراریخته را هم تجویز و توصیه می­کنند. نابودی تراریخته بدون عزم مسئولان و همراهی مردم امکانپذیر نیست.

باید دقت شود که اصلاح کشاورزی و باغداری با آموزش­های دقیق و برگرفته از تاریخ کشاوزی ایران و همچنین توصیه­ های بزرگان و افراد مجرب باید به سرعت در کشور اجرایی شود. در بخش­هایی از کشور قدم­ هایی برداشته شده است. برای مثال در شوره زارها، درخت پسته در حال کشت است و بسیاری از مناطق لم یزرع یا جاهایی که محصولات بی خاصیت کاشته می شد، پسته کاشت شده و اقتصاد آن مناطق را دگرگون ساخته است. پسته یکی از قدیمی ترین و با ارزش ترین محصولات در آب و هوای ایران است.

در کشور افغانستان به این موضوع پی برده ­اند و هکتار هکتار باغ پسته در این کشور در حال کاشت و باردهی است. اگر روند کشاورزی به این شکل در ایران ادامه پیدا کند، کشورهای دیگر جای محصولات خشکبار ایرانی را در جهان خواهند گرفت.

 منبع:  خبرگزاری تسنیم