آیا این ادعا امکان اجرایی دارد؟ هدف از طرح آن چیست؟ در صورت تحقق مکانیسم ماشه چه اتفاقی میفتد؟

۱٫ مکانیسم ماشه Snapback مربوط به بندهای ۳۶ و ۳۷ برجام است که طبق آن، هر کدام از اعضای توافق هسته ای، می توانند ایران را متهم به نقض برجام کنند و پرونده ایران را به شورای امنیت برگردانند تا تحریم های شورای امنیت مجددا برگردد.

۲٫ اما مکانیسم ماشه چه زمانی امکان طرح و اجرا دارد؟ ظریف خود پاسخ داده است.او در مهر ماه ۹۸ در جمع خبرنگاران در پاسخ به سؤالی عنوان کرد: «مکانیسم ماشه در برجام برای (زمانی است که) خطای اولیه رخ بدهد. ایران خطای اولیه را انجام نداده است. اقداماتی که ایران انجام داده است، اول از همه در پاسخ به تخطی آمریکا و عدم توان اروپایی‌ها برای پاسخ دادن انجام گرفته‌ و این‌ها راهکار محسوب می‌شوند. هیچ کسی نمی‌تواند از یک راهکار در پاسخ به راهکاری دیگر استفاده کند».

پس اولا این مکانیسم وقتی امکان طرح و اجرا دارد که ایران در موضوع هسته ای، خلاف برجام حرکتی کرده باشد. ثانیا فقط کشورهای عضو برجام امکان طرح آن را دارند. یعنی آمریکا که از برجام خارج شده، دیگر توان استفاده از مکانیسم ماشه علیه ایران را ندارد.
۳٫ حال سوال این است، وقتی ایران طبق گواهی آژانس، خطایی مرتکب نشده، بلکه مرتبا بر نقض پیمان آمریکا و اروپایی ها سیاست صبر و تحمل پیشه کرده، چرا باید تهدید به مکانیسم ماشه شود؟

پاسخ این است که طرح این موضوع، بیشتر تلاشی تبلیغاتی برای افزایش فشارها و ترساندن ایران برای امتیازدهی بیشتر به غربی هاست. گروه ویژه اقدام مالی (FATF) برای پیوستن ایران به این نهاد استعماری اواخر بهمن امسال را اولتیماتوم داده و دو لایحه معطل مانده کنوانسیون پالرمو و کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم (ctf) در مجمع تشخیص مصلحت نظام مجددا در دستور کار قرار گرفته است. حالا اما جریان لیبرال داخلی که در گره گشایی از مشکلات مردم هیچ دستاوردی ندارد، درصدد است پروژه های خیانت بار را در مهلت باقیمانده صدارت و ریاست خود به کشور تحمیل کند. تا جایی که حتی با موج سازی رسانه ای کلاهبردانه در خصوص حقوق استراماچونی هم تلاش کرد این موضوع را به کوچه و خیابان بکشاند وموضوع را به عدم پذیرش fatf مرتبط کرده و  افکار عمومی را با خود همراه کند. همزمان با این موج رسانه ای و جنگ تبلیغاتی، طرف غربی هم با طرح موضوع مکانیسم ماشه، در حقیقت، پیوست خارجی این بار روانی را تقبل کرده تا از طریق در تنگنا قرار دادن نظام، با این برجامک غل و زنجیر بیشتری بر دست و پای نظام بندد. واقعیت اما این است که اروپایی ها با این تهدید می خواهند جمهوری اسلامی را بترسانند. فقط همین

۴٫ اما آیا ایران از این تهدید می ترسد و در صورت عملی شدن، (بر فرض محال) چه تبعات و نتایجی دارد؟

پایگاه اسپوتنیک در مقاله ای به این سوال پاسخ گفته و نوشته: «عملا می توان گفت دیگر برای ایران فرقی نمی کند که مکانیسم «ماشه» اجرا شود یا نشود، تحریم هایی که امروزه ایران ذیل آن قرار گرفته به مراتب بیشتر از تحریم های شورای امنیت است و اگر کشورها بخواهند فقط به تحریم های شورای امنیت پایبند باشند شاید حتی به نوعی تشویق هم در پی داشته باشد و تحمل آن برای ایران راحت تر هم باشد».

تهدید مکانیسم ماشه، تهدیدی توخالی برای تصویب لوایح مرتبط با FATF و دیگر لوایح مالی بانکی استعماری و بستن تمام منافذ مالی است که ایران به واسطه تحریم ها، اندک مراودات مالی خود را صورت می دهد. باید از جماعت لیبرال سوال کرد، این همه تقلا برای تصویب این لوایح چیست؟ وقتی با برجام که پدرخوانده توافق های استعماری بود، و آب و نان مردم را به آن گره زدید، برعکس بر تحریم ها افزودید و تورم ۵۰ درصدی برای کشور به بار آوردید، قرار است با برجامک‌ها و برجامچه‌ها چه گلی بر سر ملت بزنید؟!

دکتر محمد عبدالهی