این پدرِ توحید و بت‌شکنِ جهان به ما و همه انسان‌ها آموخت که قربانى در راه خدا، پیش از آنکه جنبه توحیدى و عبادى داشته باشد، جنبه‏هاى سیاسى و ارزش‌هاى اجتماعى دارد.به ما و همه آموخت که عزیزترین ثمره حیات خود را در راه خدا بدهید و عید بگیرید. خود و عزیزان خود را فدا کنید، و دین خدا را و عدل الهى را برپا نمایید. به همه ما، ذریّه آدم، فهماند که «مکّه» و «منى‏» قربانگاه عاشقان است… در راه حق و اقامه عدل الهى و کوتاه کردن دست مشرکان زمان باید سر از پا نشناخت، و از هر چیزى حتى مثل اسماعیل ذبیح‌الله، گذشت که حق جاودانه شود.
صحیفه امام؛ ج۱۸؛ ص۸۶ | پیام به ملت ایران؛ ۱۲ شهریور ۱۳۶۲