«کُلُّ یَومٍ عاشُورا و کُلُّ أَرضٍ کَربَلا» باید سرمشق امت اسلامى باشد. قیام همگانى در هر روز و در هر سرزمین، عاشورا قیام عدالتخواهان، با عددى قلیل و ایمانى و عشقى بزرگ، در مقابل ستمگران کاخ‌نشین و مستکبران غارتگر بود و دستور آن است که این برنامه سرلوحه زندگى است در هر روز و در هر سرزمین. روزهایى که بر ما گذشت عاشوراى مکرر بود و میدان‌ها و خیابان‌ها و کوى و برزن‌هایى که خون فرزندان اسلام در آن ریخت، کربلاى مکرر. و این دستور آموزنده، تکلیفى است و مژده‏اى. تکلیف از آن جهت که مستضعفان، اگرچه با عده‏اى قلیل، علیه مستکبران، گرچه با ساز و برگ مجهز و قدرت شیطانى عظیم، مأمورند چونان سرور شهیدان قیام کنند. و مژده که شهیدان ما را در شمار شهیدان کربلا قرار داده است؛ و مژده که شهادت رمز پیروزى است.
صحیفه امام؛ ج۹؛ ص۴۵۵ | قم؛ ۱۶ شهریور ۱۳۵۸