۱٫ افزایش کیفیت و کمیت محصول. این‌کار با قطع شاخه‌های اضافی و متراکم امکان پذیر می‌شود.

۲٫ جلوگیری از ریزش میوه.

۳٫ تحریک گل‌دهی و میوه‌دهی. برای این‌کار باید اطلاعات کافی در مورد فیزیولوژی درخت به‌دست آورد و در مورد انواع جوانه‌ها، نحوه گل‌دهی (روی شاخه‌های فصل جاری، یک‌ساله، دوساله و …) و نحوه رشدونمو درخت شناخت به‌دست آورد؛ چرا که با هرس غیراصولی ممکن است درخت تا چندین سال تولید گل‌و‌میوه نداشته باشد.

۴٫ ایجاد تعادل بین اندام‌های رویشی و سیستم ریشه.

۵٫ دادن فرم و اسکلت مناسب به درختان، شکل‌سازی و فرم‌دادن به گیاهان زینتی (نظیرانواع سروها، شمشادها، چنار، بیدمجنون، نارون چتری و…) و محدودکردن رشد گیاه برای تسهیل عملیات باغی

۶٫ ایجاد فرم و اسکلت مطلوب به نهال که در سال های اول تا چهارم و به عنوان هرس فرم دهی اجرا می شود. این امر علاوه بر تاثیر فیزیولوژی در درخت، در شکل‌سازی و طراحی و تزیین باغ و فضای سبز اهمیت دارد.

۷٫ متعادل شدن میزان محصول سالانه. این‌کار با حذف و تنک‌کردن تعدادی از شاخه‌های بارده و در نهایت بعضی از میوه‌ها امکان‌پذیر می‌شود؛ و از تناوب باردهی و سال‌آوری درختان جلوگیری می‌گردد.

۸٫ افزایش استحکام درخت. این‌کار با ایجاد زاویه مناسب بین شاخه‌ها و تنه درخت امکان‌پذیر می‌شود.

۹٫ توزیع مناسب شاخه‌ها در کلیه جهات. این‌کار با خلوت‌کردن تاج درخت از شاخه و برگ‌های اضافی امکان‌پذیر می‌شود به‌گونه‌ای که هوا و نور به میزان کافی در تاج درخت نفوذ کند.

۱۰٫ حذف شاخه‌های خشکیده، روی هم افتاده و خمیده، ضعیف، آفت‌زده، بیمار، شکسته و مزاحم.

۱۱٫ ایجاد تعادل بین حجم تاج درخت (شاخ و برگ) و حجم ریشه درخت که به‌ویژه هنگام انتقال نهال دارای اهمیت است.

۱۲٫ جوان کردن درختان مسن. این‌کار از طریق حذف شاخه‌های پیر و جایگزین کردن آن‌ها با شاخه‌های جوان امکان‌پذیر می‌شود. عکس‌العمل بعضی درختان در مقابل هرس جوان‌سازی مثبت و بعضی منفی است. قبل از اقدام به چنین عملی، باید مطالعات و بررسی‌های اولیه انجام گیرد.

۱۳٫ جلوگیری از رشد رویشی بیش از حد و وادار کردن گیاه به رشد زایشی که منجر به تولید میوه می‌گردد.

۱۴٫ افزایش عمر درخت.

۱۵٫ نگه‌داری اندازه درخت در حد مطلوب و جلوگیری از رشد بیش از حد و تراکم بالای شاخه‌ها. کوتاه نگه‌داشتن درخت، باعث راحتی کار در مراحل داشت (سمپاشی و هرس) و نیز برداشت محصول می‌گردد.