هر وقت هم که ایشان وکیل مى‏خواست بشود، وکیل اول؛ در تهران وکیل اول مدرس بود. ایشان در مقابل ظلمْ تنها مى‏ایستاد و صحبت مى‏کرد، و اشخاص دیگرى از قبیل ملک‌الشعرا و دیگران همه دنبال او بودند اما او بود که مى‏ایستاد و برخلاف ظلم، برخلاف تعدیات آن شخص[رضا پهلوی]، صحبت مى‏کرد.
صحیفه امام؛ ج۳؛ ص۲۴۵ | نجف؛ ۱۰ آبان ۱۳۵۶