این روزها حساسیت آنچه در دنیا مناقشات ایران و آمریکا خوانده می شود به اوج خود رسیده. بازگشت آمریکا به برجام با اما و اگرهایی از سوی دو طرف روبروست.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ محمد عبدالهی در یادداشتی نوشت: این روزها حساسیت آنچه در دنیا مناقشات ایران و آمریکا خوانده می شود به اوج خود رسیده. بازگشت آمریکا به برجام با اما و اگرهایی از سوی دو طرف روبروست. تمام جبهه غربی نگران گام های کاهش تعهدات برجامی و پایان ضرب الاجل ۵ اسفند است که مبادا تمام رشته‌های دهه گذشته از تحریم های فلج کننده اوباما، مذاکرات برجام و سیاست فشار حداکثری را پنبه کند و ماجرا را به وضعیت برگشت ناپذیری بکشاند.

بایدن و حزب دموکرات بارها بر سیاست بازگشت به برجام تاکید کرده و مدعی بودند در دولت جدید در بر پاشنه قبلی نخواهد چرخید و دیپلماسی آمریکایی احیا خواهد شد. اما در عمل تنها چیزی که از بایدن و تیمش در یک ماه گذشته دیده شد، اصرار بر همان زیاده خواهی های قبلی بدون کمترین اشاره ای به لغو یا حداقل کاهش تحریم های غیر قانونی بوده. پس گرفتن نامه اسنپ بک از شورای امنیت (روغن ریخته را نذر امام زاده کردن)، لغو یک تحریم غیراقتصادی و خارج از اولویت و پذیرفتن دعوت اروپایی ها برای بازگشت به مذاکرات تحت برجام آنقدر حداقلی ست که حتی نتوانست خوراک لازم برای شانتاژ خبری را در اختیار رسانه‌ها قرار دهد.

برای ایران نه بازگشت آمریکا به برجام هدفی تامین کننده است و نه بناست به سیاستless for less  و یا حرکت گام به گام تن دهد. گزینه هایی که فقط جهت زمان خریدن برای آمریکا مطرح می شوند. حاکمیت در  ایران این بار در موضعی یکپارچه فقط و فقط لغو تحریم ها در عمل و راستی آزمایی پس از آن را می پذیرد.

درحالی که چیزی که غربی ها به دنبال آنند، بازگشت به برجام برای ادامه مذاکرات بر راهبردهای موشکی و منطقه ای البته با حفظ فشار حداکثری ست. قبلاً گفته بودیم بایدن اهرم فشار حداکثری ترامپ را به این راحتی از دست نخواهد داد. 

اما شرط صریح و محکم جمهوری اسلامی غرب را برای وصول اهدافش در بن بستی قرار داده که بیرون آمدن از آن فقط با کوتاه آمدن از قلدرمآبی فعلی ممکن است.

نیویورک تایمز  درباره بن بست خودساخته آمریکا چنین می نویسد: «اساسا کنار گذاشتن آنها [تحریم ها] مستلزم اعتراف به حقایقی سخت از سوی واشنگتن است. مقامات آمریکا ترجیح می‌دهند به تحریم‌ها ادامه دهند تا اینکه ناتوانی خود را بپذیرند.»

امروز حتی دست غربگرایان دولتی در حمایت از این انفعال دولت بایدن خالیست و ناچارند آن را غیرقابل قبول بخوانند. در این شرایط، چندصدایی، شکاف اجزای حاکمیت و نیز حاکمیت و جامعه تنها فرصتی است که می تواند غرب را از بن بست نجات داده و به حفظ ابزارهای فشار امیدوار کند. جریان تحریف مثل همیشه این مهم را بر عهده گرفته تا با فریب یا معتبر کردن تهدید های غرب، جامعه و مسؤولان را دچار خطای محاسباتی کند و زمینه تداوم ارسال پالس سستی و فشل بودن دولت ایران در مواجهه با غرب را ارسال نمایند. زنجیره ای ها که تمام این سالها بخش مهمی از این جریان بوده و زحمت بزک غرب و تخطئه سیاست های نظام را کشیده اند، امروز هم به صف شده تا وقایع را جور دیگری روایت کنند.

روزنامه سازندگی بیانیه بی خاصیت مونیخ را با تیتر «پیام بایدن به ایران» گل درشت می کند تا وانمود شود بایدن بی صبرانه منتظر رفع مشکلات با ایران است و اصلا به روی خود نمی آورد که در این بیانیه نه تنها حرفی از رفع تحریم ها نیست، بلکه پر است از اتهام زنی بی اساس علیه جمهوری اسلامی!

یا روزنامه شرق که از «شمارش معکوس بازگشت به برجام» حرف می زند. آمریکا نیاز دارد به برجام بازگردد بدون اینکه تحریم ها را بردارد. همان اندازه که امضای کری تضمین بود، بازگشت آمریکا به برجام هم متاعی برای ایران خواهد داشت. و شرق جاده صاف کن اهداف آمریکا می شود تا بازگشت به برجام برای مهار ایران را هدفی مهمتر از لغو تحریم ها جلوه دهد.

روزنامه دولتی ایران سفر رافائل گروسی را «گفتگوهای سازنده هسته ای» گزارش می دهد تا وانمود کند باب مذاکره باز شده و رفت و آمد های دیپلماتیکی که فقط با هدف وقت کشی برای غرب صورت می گیرد را مهم نشان دهند.

 «رفع تحریم ها در راه است» صفحه اول روزنامه جمهوری اسلامی را به خود اختصاص داده تا به جای اعلام موضع صریح جمهوری اسلامی، گزارشی غیر حرفه‌ای از تیتر چند رسانه غربی را تیتر یک کرده باشد!

فردا (۵اسفند) هیچ چیزی نباید مانع خروج ایران از پروتکل الحاقی شود. تن دادن به وعده درمانی غرب همان چیزی ست که آنان را از بن بست خارج کرده و به تداوم تحریم ها منجر می شود. در این روزهای سرنوشت ساز می توان نتیجه سال ها مقاومت ملت ایران تحت ظالمانه ترین تحریم های تاریخ را با شیرینی گشایش ناشی از تسلیم غرب برداشت کرد، و یا آن را با تداوم سستی و انفعال به ثمن بخس فروخت.

 منبع : خبرگزاری دانا