🔷 به برکت متولدین سالهای دهه شصت، زیرساخت های لازم در حوزه های بهداشتی، درمانی، تحصیلی، شغلی، دانشگاهی و مسکن در حد قابل قبولی افزایش پیدا کرده است،

🔷  لذاست که چند سالی است در برخی حوزه ها مثل ظرفیت زایشگاه‎ها، متخصصان اطفال، مهدها، پیش دبستانی‎ها، مدارس ابتدایی و حتی کرسی های دانشگاهی با ظرفیت خالی و اضافی روبرو شده ایم و در سال‎های آتی این ظرفیت های اضافی و بلا استفاده در کلیه زیرساخت ها بیشتر هم خواهد بود.

🔷 از همین رو می توان قویا باور داشت فرزندانی که بعد از این متولد می شوند، آتیه ای قرین با رفاه، برخورداری های اجتماعی و سرویس های خدماتی خواهند داشت. برخورداری هایی که مرهون زیرساخت های برآمده از نسل مبارک موالید دهه شصت است.

🔷 اما آنچه نسل آتی را بطور جدی آزرده و افسرده خواهد ساخت، تنهایی مفرطی است که به واسطه فقدان خواهر و برادر و بستگان نزدیک گریبانگیر فرزندان آینده خواهد بود.

🔷 افسردگی های شدید، مشکلات روحی و روانی، عدم تامین نیازهای گسترده عاطفی و بسیاری نقصان های دیگر در زندگی فردای فرزندانمان که الگوی تک فرزندی و کم فرزندی امروزمان مسبب اصلی آنهاست.

🔷 به این ترتیب همه ما، باید مسئولانه به فکر تنهایی و افسردگی های مفرط فرزندانمان در آینده باشیم. بعبارت دیگر این چالش های روحی روانی فردای فرزندانمان قابل علاج نخواهد بود مگر با اصلاح الگوی فرزندآوری امروز ما.

✍ مطالعه کامل یادداشت در خبرگزاری فارس
http://fna.ir/3ogjg

🔷 تحولات جمعیت ایران و جهان