🔰 خصوصیات رفتاری پیامبر(ص) از جهت فردی:

❇️ هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می‌رفت.

❇️ اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود.

❇️ همواره متبسم بود و در عین حال خوف زیادی از خدا بر دل داشت.

❇️ چون شاد می‌شد چشم‌ها را بر هم می‌گذاشت و خیلی اظهار فرح نمی‌کرد.

❇️ اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود و صدایش به خنده بلند نمی‌شد.

❇️ بردباری‌اش همواره بر خشم او سبقت می‌گرفت.

❇️ از برای از دست دادن دنیا ناراحت نمی‌شد و یا به خشم نمی‌آمد.

❇️ هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود.

❇️ درحال خوشنودی و نا خوشی جز یاد حق بر زبان نداشت.

❇️ هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد.

❇️ در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمت کارانش نداشت.

❇️ کفش و لباسش را خودش وصله می‌کرد.

❇️ با دست خودش شیر می‌دوشید و پای شترش را خودش می‌بست.(یعنی کارهایش را خودش انجام می‌داد)

❇️ هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می‌شد و برایش فرقی نمی‌کرد.

❇️ هر جا می‌رفت عبایی که داشت به عنوان زیر انداز خود استفاده می‌کرد.

❇️ اکثر جامه‌هایی که داشت سفید بود.

❇️ جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود.

❇️ از ژولیده بودن مو کراهت داشت.

❇️ همیشه خوش بو بود و یکی از مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود.

❇️ همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می زد.

❇️ نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می‌یافت.

❇️ ایام ۱۳و ۱۴و ۱۵ هر ماه روزه می‌گرفت.

❇️ هرگز نعمتی را مذمت نکرد.

❇️ اندک نعمت خداوند را بزرگ می‌شمرد.

❇️ هرگز از غذایی تعریف نکرده یا از غذایی بد نمی‌گفت.

❇️ موقع غذا هر چه حاضر می‌کردند میل می‌فرمود.

❇️ در سر سفره از جلوی خود غذا تناول می‌فرمود.

❇️ تا گرسنه نمی‌شد غذا میل نمی‌کرد و قبل از سیر شدن دست از غذا می‌کشید.

❇️ معده‌اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد.

❇️ بعد از غذا دست های خود را می‌شست.

❇️ وقت آشامیدن سه جرعه آب می‌نوشید، اول آنها بسم‌الله و آخر آنها الحمدلله می‌گفت.

❇️ از دوشیزگان پرده نشین با حیاتر بود.

 🔰خصوصیات رفتاری پیامبر(ص) از جهت خانوادگی:

❇️ گاهی اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می‌کرد بخشی برای خدا و، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می‌کرد.

❇️ در مورد زنان نهایت رفق و مدارا را بکار می‌برد، تا جایی که تند خویی و بد زبانی برخی همسران خود را تحمل می‌نمود.

❇️ کسانی را که از تلاش در راه آسایش خانواده خود کوتاهی می‌نمایند، مورد سرزنش قرار داده، فرموده است: از رحمت  خدا دور باد کسی که خانواده خود را ضایع کند و آنها را به حال خویش واگذارد.

 🔰 خصوصیات رفتاری پیامبر(ص) از جهت اجتماعی:

❇️ کار نیک را تحسین و تشویق می‌فرمود و کار بد را تقبیح می‌نمود و ازآن نهی می‌کرد.

❇️ هرگز برای خودش انتقام نمی‌گرفت مگر آنکه حریم حق شکسته می‌شد.

❇️ چون جامه نو تهیه می‌کرد جامه قبلی خود را به فقیری می‌بخشید.

❇️ تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی‌خورد.

❇️ هر که را می‌دید مبادرت به سلام می‌کرد و کسی در سلام بر او سبقت نمی‌گرفت.

❇️ وقتی با کسی دست می‌داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی‌کشید.

❇️ با مردم چنان معاشرت می‌کرد که هر کس گمان می‌کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است.

❇️ هرگاه به کسی می‌نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی‌کرد.

❇️ هرگز به روی مردم چشم نمی‌دوخت و با خیره نگاه نمی‌کرد.

❇️ چون اشاره می‌کرد با دست اشاره می‌کرد نه با چشم و ابرو.

❇️ سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود.

❇️ هرگاه با کسی هم صحبت می‌شد به سخنان او خوب گوش می‌داد.

❇️ با هرکه می‌نشست تا او اراده برخواستن نمی‌کرد آن حضرت بر نمی‌خاست.

❇️ هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک در می‌نشست نه در صدر آن و جای خاصی را به خود اختصاص نمی‌داد.

❇️ اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که نا پسند وی بود نا دیده می‌گرفت.

❇️ اگر از کسی خطایی صادر می‌گشت آن را نقل نمی‌کرد.

❇️ کسی را در لغزش و خطای در سخن، مؤاخذه نمی‌کرد.

❇️ هرگز سخن کسی را قطع نمی‌کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل می‌گفت.

❇️ هرگز با کسی جدل و منازعه نمی‌کرد.

❇️ پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می‌کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.

❇️ چون سخنی نا صواب از کسی می‌شنید نمی‌فرمود «چرا فلانی چنین گفت» بلکه می‌فرمود «بعضی مردم را چه می شود که چنین می‌گویند؟».

❇️ با فقرا زیاد نشست و برخواست می‌کرد و با آنان هم غذا می‌شد.

❇️ دعوت بندگان و غلامان را می‌پذیرفت.

❇️ هدیه را قبول می‌کرد اگر چه به اندازه یک جرعه شیر بود.

❇️ بیش از همه صله رحم به جا می‌آورد.

❇️ به خویشاوندان خود احسان می‌کرد بی آن که آنان را بر دیگران برتری دهد.

❇️ کار نیک را تحسین و تشویق می‌فرمود و کار بد را تقبیح می‌نمود و ازآن نهی می‌کرد.

❇️ آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می‌فرمود و مکرر می‌گفت هر آنچه حاضران از من می‌شنوند به دیگران برسانند.

❇️ هر که عذر می‌آورد عذر او را قبول می‌کرد.

❇️ هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب‌های بد نخواند.

❇️ هرگز کسی را حقیر نمی‌شمرد.

❇️ هر گز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد.

❇️ هرگز عیب مردم را جستجو نمی‌کرد.

❇️ از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه خوشخو بود.

❇️ هرگز مذمت مردم را نمی‌کرد و بسیار مدح آنان نمی گفت.

❇️ بر جسارت دیگران صبر می‌فرمود و بدی را به نیکی جزا می‌داد.

❇️ از بیماران عیادت می‌کرد اگر چه دور افتاده‌ترین نقطه مدینه بود.

❇️ سراغ اصحاب خود را می‌گرفت و همواره جویای حال آنان می‌شد.

❇️ اصحاب را به بهترین نام‌هایشان صدا می‌زد.

❇️ با اصحابش در کارها بسیار مشورت می‌کرد و بر آنان تاکید می‌فرمود.

❇️ در جمع یارانش دایره وار می‌نشست و اگر غریبه‌ای بر آنان وارد می‌شد نمی‌توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است.

❇️ وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود.

❇️ هرگاه هرچی به فقیر می‌بخشید به دست خودش می‌داد و به کسی حواله نمی‌کرد.

❇️ اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می‌آمد نمازش را کوتاه می‌کرد.

❇️ اگر درحالت نماز بود و کودکی گریه می‌کرد نمازش را کوتاه می‌کرد.

❇️ عزیزترین افراد نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می‌رسید.

❇️ احدی ازمحضر او ناامید نبود و می‌فرمود «برسانید به من حاجت کسی را که نمی تواند حاجتش را به من برساند.»

❇️ هرگاه کسی از او حاجتی می‌خواست اگر مقدور بود روا می‌فرمود وگرنه با سخنی خوش و با وعده ای نیکو او را راضی می‌کرد.

❇️ هرگز جواب رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه برای معصیت باشد.

❇️ پیران را بسیار اکرام می‌کرد و با کودکان بسیار مهربان بود.

❇️ حال غریبان را خیلی مراعات می‌کرد.

❇️ با نیکی به شروران، دل آنان را بدست می‌آورد و مجذوب خود می‌کرد.