🔶 سه ماه بعد از شروع جنگ تحمیلی و در اولین روز دی‌ماه ۵۹ رزمندگان ایرانی تصمیم گرفتند هر طور شده ارتفاعات «قوچ سلطان» را آزاد کنند.

🔶 آزادی این ارتفاعات سه ماه طول کشید اما تعجب افسر عراقی از «الله اکبر» گفتن نیروهای ایرانی جالب است.

🔰 به گزارش خبرنگار حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس ۲۷ آذر سال ۵۹ بود و تازه چند ماهی از آغاز جنگ می‌گذشت. دشمن در غرب کشور توانسته بود، مناطقی از جمله ارتفاعات «قوچ سلطان» یا همان ارتفاعات «کنگرک» را به تصرف خود درآورد.

🔶 تصرف چنین جایی که مشرف بر شهرهای با اهمیتی چون مریوان بود، توسط دشمن می‌توانست خسارات سنگینی به بار آورد و عملا انجام هرگونه عملیات و تحرک نظامی از اختیار قوای اسلام خارج می‌شد.

🔶 اولین روز از دی سال ۵۹ قرار شد هر طور که شده قوچ سلطان باز پس‌گرفته شود. پس از یک عملیات شناسایی نیروهای سپاه مریوان که فرماندهی آنها بر عهده حاج احمد متوسلیان بود،

🔶 سازمان پیشمرگان مسلمان کُرد و تیپ مریوان از لشکر ۲۸ ارتش با حمله به ارتفاعات «قوچ سلطان» و «قلنجان» توانستند قسمت‌هایی از منطقه را بگیرند. در مرحله اول این عملیات ۱۰۰ نفر از نیروهای بعثی کشته شدند.

🔶 اما هنوز ارتفاعات قوچ سلطان به کلی باز پس گرفته نشده بود و در اول فروردین سال ۶۰ تا پنجمین روز از آغاز سال جدید، نیروهای اسلام، دوباره دست به عملیات دیگری زدند.

🔶 در این مرحله عملیات صد نفر از نیروهای تیپ ارتش مریوان به فرماندهی سرهنگ رسول عبادت از روبه‌رو و تعداد ۲۰۰ نفر از نیروهای سپاه و سازمان پیشمرگان مسلمان کُرد به فرماندهی حاج احمد متوسلیان توانستند دشمن را دور زده و مواضع دیگری از منطقه استراتژیک قوچ سلطان را از دشمن بگیرند.

🔶 قوای اسلام همچنین با پاکسازی این مناطق موفق شدند، شهر پنجوین را نیز به تصرف خود درآورند، اما به دلیل کمبود نیرو و تجهیزات، نتوانستند این منطقه را حفظ کنند و به همین خاطر به ارتفاعات قوچ سلطان بازگشتند.

🔶 مرحله سوم عملیات بازپس‌گیری ارتفاعات قوچ سلطان در ۵ خرداد ۶۰ تا شانزدهم همین ماه، انجام شد و ارتفاعات «باشماق»، «گود خزینه» و همچنین روستای «بایوه» و «مرانه» هم از تصرف دشمن خارج شد. سرانجام منطقه به طور کامل از لوث وجود دشمنان بعثی پاک شد.

🔶 نکته قابل توجه این است که حاج احمد متوسلیان که ماه‌ها در کردستان به سر می‌برد با شناختی که از منطقه داشت، توانست تنها با ۲۰۰ نیرو عملیات را پیش ببرد.

🔶 این در حالی بود که یک افسر اسیر شده عراقی اعتراف کرده بود، نیروهای ایرانی آنچنان پر قدرت «الله‌اکبر» گویان در ارتفاعات بودند که ما فکر کردیم با تعداد بی‌شماری از رزمندگان مواجه هستیم و خود را باختیم و تسلیم شدیم.