با وجود اینکه نرخ باروری در سال ۱۳۷۲ به کمتر از عدد ۴ (عدد مطلوب برنامه اول) یعنی ۳.۵۶ رسید اما در همان سال ۷۲، قانون «تنظیم خانواده و جمعیت» با هدف کاهش فرزندآوری به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید!

مبنای نرخ باروری کل برای آغاز برنامه اول، عدد مربوط به سال ۱۳۶۵ در نظر گرفته شده بود؛

مراجعه به آمارها نشان می‌دهد که نرخ باروری کل در تاریخ تصویب برنامه اول (۱۳۶۸٫۱۱٫۱۱) نسبت به سال ۱۳۶۵، به میزان زیادی کاهش یافته و به عدد ۴٫۶۹ رسیده بود؛ یعنی تنها ۰٫۶۹ با عدد مطلوب فاصله داشت!

نکته مهم‌تر آن است که روند کاهشی نرخ فرزندآوری پیش از تصویب برنامه اول و از اوایل دهه ۶۰ آغاز شده بود و به نظر می‌رسد در آن زمان به جای قوانین کاهش فرزندآوری باید برای افزایش فرزندآوری و تغییر روند کاهشی، اقدام می‌شد!

این عدد آنقدر دور از دسترس دانسته شده بود که برای ۲۲ سال بعد در نظر گرفته شده بود، در حالیکه پیش از پایان برنامه اول(کمتر از پنج سال) محقق شد!

با وجود اینکه نرخ باروری در سال ۱۳۷۲ به کمتر از عدد چهار (عدد مطلوب برنامه اول) یعنی ۳٫۵۶ رسید اما در همان سال و در تاریخ ۱۳۷۲٫۳٫۲ قانون «تنظیم خانواده و جمعیت» با هدف کاهش فرزندآوری به تصویب مجلس شورای اسلامی می‌رسد!