بسم الله الرحمن الرحیم

عید سعید فطر مبارک باد.
عید فطر:

خداوند متعال در آیه چهاردهم و پانزدهم سوره اعلى فرموده است: «به راستى که رستگارى یافت آن کس که خود را تزکیه کرد و با ذکر نام خدا به نماز ایستاد» که منظور از تزکیه، پرداخت زکات فطر و منظور از ذکر نام خدا، تکبیر و منظور از نماز، نماز عید فطر است.

براى مؤمن سزاوار است که چون در مراسم عید شرکت می‌کند، به قصد عبرت باشد نه به قصد تماشا، تا حال او مانند آنانى که عید خود را لهو و لعب گرفته‌اند، نباشد و گفته شده است یکى از هدف‌ها و حکمت‌های عید، به یاد آوردن قیامت و بیم‌هاى آن است که برخى از احوال عید، موافق و مانند قیامت است.

چون شب عید فرا می‌رسد، شبى را به یاد آر که فرداى آن صبح رستاخیز است و چون صداى طبل و کوس و بوق را می‌شنوى از نفخ صور به یاد آور. خداوند متعال در این باره در سوره کهف می‌فرماید: «و نفخه‌ی صور دمیده شود و همه‌ی خلق را جمع می‌کنیم جمع کردنى.»

و چون از خانه‌ی خود، روز عید به مصلى می‌روى، روز بیرون رفتن خود را از دنیا به یاد آور و روزى را که از گور به محشر برده می‌شوی. خداوند متعال در سوره قاف، آیه چهل و یکم چنین می‌فرماید: «به نداى روزى که منادى حق (اسرافیل) از مکان نزدیک ندا کند، گوش فرا دار.»

و چون مردم را دیدى که در حالات مختلف به نمازگاه می‌روند، برخى در جامه‌هاى بسیار گرانبها و برخى در جامه‌هاى نو و برخى در جامه‌هاى کهنه، از اختلاف احوال ایشان، اختلاف احوال خلق خدا را در قیامت بیاد آور که برخى از ایشان جامه‌هاى آراسته و با زیور بر تن دارند و برخى از ایشان را در راه پیمودن می‌بینى که گروهى پیاده و برخى سواره‌اند، از چگونگى عبور خود از پل صراط یاد آور.

پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله و سلم) فرموده‌اند: مردم کنار پل صراط می‌رسند و سپس به کمک اعمال خود از آن می‌گذرند. گروهى به سرعت برق، گروهى دیگر به سرعت باد و گروهى دیگر همچون اسبى که در حال تاخت و تاز است و گروهى همچون حرکت ستاره در مدار خود و گروهى چون مردى که در حال دویدن باشد و گروهى همچون راه رفتن معمولى.

همچنین روزى را به یاد آور که خداوند در باره‌ی آن در آیه هشتاد و پنج و شش سوره مریم چنین فرموده است: «روزى که پرهیزگاران را به سوى خداى مهربان به اجتماع محشور گردانیم و بدکاران را به آتش دوزخ در افکنیم» که لغت «وِرْد» را در آیه‌ی مذکور به معنى تشنه دانسته‌اند.

و پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله وسلم) فرموده‌اند: مردم سه دسته حشر می‌شوند: یک دسته‌ی ایشان سوار بر مرکب‌هایند و یک دسته را پیاده می‌کشند و می‌برند و یک دسته بر چهره‌هاى خویش کشیده می‌شوند.

و چون در مصلاى خود نشستى و مردم را دیدى که منتظر آمدن سلطانند و گروهى در آفتاب و گروهى در سایه و گروهى ایستاده‌اند، از ایستادن خود در عرصات قیامت یاد کن که منتظر حساب و قضاوت درباره‌ی خود، خواهى بود.

خداوند در آیه‌ی چهل و سوم سوره ابراهیم فرموده است: «کیفر ستمکاران را به تأخیر می‌اندازد تا روزى که چشم‌هایشان در آن خیره و حیران است. ستمکاران همه شتابان سر به بالا کرده و چشم‌ها واله مانده و دل‌هاشان در اضطراب است.»

گروهى عرق ریزان زیر تابش خورشیدند و گروهى در سایه‌ی عرش، و چون رایات و پرچم‌ها را دیدى، از رایات و پرچم‌هاى قیامت یاد کن که براى هر قوم رایتى است. و چون براى نماز برخاستى و صف‌ها مرتب شد، از روزى که به پیشگاه خدا عرضه باید شد یاد کن و خداوند در آیه‌ی چهل و هشتم سوره کهف می‌فرماید: «و خلایق را در صفی بر خدا عرضه کنند.»

و چون امام جماعت به منبر رود و شروع به خواندن خطبه کند و مردم آرام و ساکت و خاموش باشند، آن روز را یاد آور که محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله وسلم) براى شفاعت پیش می‌آید و مردم خاموش و سرگردانند، و چون در خطبه‌ی نماز شروع به وعد و وعید کرد و بیم و امید داد، از آن روز یاد کن که سروشى ندا می‌دهد فلان بدبخت شد.

و چون دیدى که پس از نماز پراکنده شدند و به راه‌هاى مختلف و خوراک‌ها و سفره‌هاى مختلف می‌روند، این گفتار خداوند را که در آیات ۱۱ تا ۱۶ سوره روم فرموده است، به یاد آور: «روزى که رستاخیز بر پا شود، در آن روز مردم فرقه فرقه می‌شوند. آنان که ایمان آوردند و کارهاى نیکو انجام دادند به باغ بهشت منزل گیرند.» و از آیه‌ی ششم سوره زلزال یاد کن که فرموده است: «مردم از گورها پراکنده بیرون آیند تا نتیجه‌ی کارهاى خویش را ببینند.»

و چون مستمندان و بینوایان را در راه ببینى که دست نیاز دراز کرده‌اند و بر چهره‌شان گرد نشسته است، از آیه‌ی دوازدهم سوره روم یاد کن که فرموده است: «روزى که رستاخیز بر پا شود بدکاران شرمنده و اندوهگین شوند.»

این نمودارى از مقابله‌ی احوال عید با احوال قیامت است و مایه‌ی عبرت کسى است که عبرت گیرد و موجب پند براى پندپذیران است.

اَُِلَُِلَُِهَُِمَُِ َُِعَُِجَُِلَُِ َُِلَُِوَُِلَُِیَُِکَُِ َُِاَُِلَُِفَُِرَُِجَُِ