داوود رَقّی گفت: نزد حضرت امام صادق علیه السلام بودم. آن حضرت، آب طلب کردند و نوشیدند. در این هنگام حالت گریه بر چهره ایشان ظاهر شد و چشمان مبارکشان پر از اشک شد. پس فرمودند: ای داوود! خداوند متعال قاتل حضرت حسین بن علی علیهما السلام را لعنت کند، بنده‏ اى نیست که آب بنوشد و حضرت حسین علیه السّلام را یاد کند و قاتلش را لعنت نماید، مگر آن که خداوند متعال صد هزار کار نیک در پرونده اعمال وی می نویسد، و صد هزار کار بد از پرونده اش محو می کند، و مقامش را صد هزار درجه بالا می برد، و گویا صد هزار بنده آزاد کرده است، و روز قیامت، خداوند متعال او را با قلبى خنک(آرام و مطمئن) محشور مى‏ کند.