روضه‌های ما، نوحه‌های ما، هیئت‌های ما و حتی این لباس‌های مشکی‌ ما سیاسی است. اینها نشانه است؛ نشانه سیاستی که طرفدار ایستادن مقابل استکبار و طاغوت است.

فارس پلاس؛ یادداشت: دانیال معمار در روزنامه همشهری نوشت: صدایشان درآمده است. چه کسانی؟ همان‌هایی که همیشه طرفدار تعطیلی عزای محرم بوده‌اند. صدایشان به‌خاطر محتوای یک نوحه درآمده… از بی‌بی‌سی و ایران‌اینترنشنال تا هم‌سفره‌های داخلی‌شان معترض سیاسی شدن اشعار یک نوحه هستند. مثل همیشه عده‌ای هم از روی غفلت، راحت بازی خورده‌اند. مخالفان اصل عزای محرم، حالا نگران سیاسی شدن آن شده‌اند! ریشه این نگرانی و اعتراض در چیست؟ اصلا کسانی که از اساس مخالف هیئت‌ها و مجالس عزاداری هستند، چطور نگران سیاسی شدن آن شده‌اند؟

اشتباه محاسبه نکنید. رسانه‌های معاند، دایه‌ مهربان‌تر از مادر نیستند. دل‌شان برای محتوای مجالس عزا نسوخته است. دنبال هیئت سکولار هستند. چرا؟ چون بلندگوی استکبارند. استکبار نمی‌تواند جمهوری اسلامی را تحمل کند. به همین دلیل مخالف هر جماعتی هستند که اهداف این نظام اسلامی را فریاد بزنند؛ حالا چه هیئتی باشند، چه مسجدی و چه مردم عادی کوچه و بازار. آنها خوب می‌دانند که اصل این نظام در اعتراض به استکبار به‌وجود آمده، برای همین با هر چیزی که به رنگ این نظام درآید، مخالفند. کافی است همین فردا هیئت‌ها را از خط فکری نظام اسلامی جدا کنید. دیگر کاری به‌کار آن ندارند. به جای یک‌دهه محرم، کل سال را هم مجلس عزا بگیرند، کسی صدایش درنمی‌آید، چون بی‌خاصیت شده‌اند.

اصلا چرا هیئت‌ها باید سیاسی باشند؟ چون اساسا اسلام فقط یک عمل شخصی نیست. مگر می‌توان حکومت را از اسلام جدا کرد. مگر می‌توان جهاد علیه ظالم را از دین خارج کرد. قرآن ما کم نهی نکرده مردم را از بی‌تفاوت بودن نسبت به طاغوت. این قصه امروز نیست. همیشه جبهه حق در مقابل جبهه استکبار قرار داشته است. چقدر در صدر اسلام، حافظ قرآن و نمازشب‌خوان داشته‌ایم که مقابل امام زمان‌شان شمشیر کشیدند. چرا؟ چون بصیرت سیاسی نداشتند. جبهه حق و باطل را تشخیص ندادند. ما اسلام سکولار نداریم که هیئت سکولار داشته باشیم. اسلام، دین سیاسی است.

داعیه حکومت دارد. ایستادن جمهوری اسلامی در مقابل استکبار، همان ایستادن پیامبران، امامان و صالحان در مقابل طاغوت است. قیام سیدالشهدا(ع) هم یک قیام سیاسی بود در مقابل طاغوت زمانه‌اش. هیئت عزاداری جمهوری اسلامی هم بخشی از همین نظام فکری است. روضه‌ها و نوحه‌ها و اشک‌ها قرار است یزیدیان روزگار را به ملت نشان بدهد و آنها را برای ایستادن مقابل همین استکبار محکم‌تر کند.

چرا با هیئت سیاسی مخالفت می‌کنند؟ چون می‌خواهند اسلام را هم شبیه مسیحیت کنند. مسیحیت سال‌هاست به گوشه کلیسا پناه برده؛ منزوی شده و حضوری در زندگی عادی مردم ندارد. این بلایی است که غرب بر سر شریعت حضرت عیسی(ع) آورده است. حالا هر چیزی را که مبلغ اسلام سیاسی و اسلام زنده و پویا باشد، نهی می‌کنند.

خلاصه کلام را رهبری فرموده‌ا‌ند که: «هرکس علاقه‌‌مند به امام‌حسین است، یعنی علاقه‌‌مند به اسلام سیاسی است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معنای اعتقاد به امام‌حسین این است. اینکه آدم در یک مجلس روضه یا هیئت عزاداری مراقب باشد که مبادا وارد مباحث اسلام سیاسی بشود، این غلط است.»

حرف این نیست که بحث‌های رایج و روزمره سیاسی وارد مجالس عزای سیدالشهدا شود، اما حتما تفکر انقلاب و خط فکر سیاسی جمهوری اسلامی باید در هیئت‌ها ترسیم شود. مگر می‌شود بر مصایب سیدالشهدا(ع) گریست و نسبت به مصایب مسلمانان جهان بی‌تفاوت بود؟ روضه‌های ما، نوحه‌های ما، هیئت‌های ما و حتی این لباس‌های مشکی‌ ما سیاسی است. اینها نشانه است؛ نشانه سیاستی که طرفدار ایستادن مقابل استکبار و طاغوت است.

انتهای پیام