امروز با سالروز شهادت پیام‌آور عاشورا، حضرت امام سجاد علیه‌السلام همزمان است. امام بزرگواری که در دوران امامت و رهبری خود پیوسته و بی‌وقفه به زنده نگه داشتن یاد و نام و فرهنگ عاشورا اهتمام داشتند و اگر تلاش فداکارانه آن امام والامقام و حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در روشنگری و بصیرت‌افزایی پیرامون قیام امام حسین علیه‌السلام و یارانش نبود هیچ‌گاه فرهنگ و قیام عاشورا آن‌چنان که باید به هدف راهبردی و بلندمدت خود دست پیدا نمی‌کرد. ستون گفت و شنود امروز را در سوگ آن امام همام به بخشی از سروده شاعر متعهد کشورمان جناب وحید قاسمی
اختصاص می‌دهیم.

قسمت این بود بال و پر نزنی
‌مرد بیمار خیمه‌ها باشی
حکمت این بود روی نی نروی
‌راوی رنج نینوا باشی

چقدر‌ گریه کردی آقاجان
مژه‌هایت به زحمت افتادند
قمری قطعه قطعه را دیدی
ناله‌هایت به لکنت افتادند

سر بریدند پیش چشمانت
دشتی از لاله و اقاقی را
پس گرفتید از یزید آخر
علم با شکوه ساقی را!؟

کربلا خاطرات تلخی داشت
ساربان را نمی‌بری از یاد
تا قیامِ قیامت آقاجان
خیزران را نمی‌بری از یاد

خون این باغ، گردنِ پاییز
یاس همرنگ ارغوان می‌شد
چه خبر بود دورِ طشت طلا
عمه‌ات داشت نصفِ جان می‌شد

پدرت خواند از سر نیزه
‌تا ببینند اهل قرآنید
عاقبت کاخ شام ثابت کرد
که شما مردمی مسلمانید

سوخت عمامه‌ات، بمیرم من
‌سوختن ارثِ مادری شماست
‌گرچه در‌بندی از تو می‌ترسند
علتش خویِ حیدری شماست

خون خورشید در رگت جاری
از بنی‌هاشمی، یلی هستی
‌دست‌های تو را به هم بستند
‌هرچه باشد تو هم علی هستی