در سالروز شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام، همدل و همزبان با همه دوستداران حضرتش به سوگ می‌نشینیم و این ستون را به احادیثی چند از آن امام بزرگوار اختصاص می‌دهیم. او که دوست و دشمن بر علم و فضل و عصمت و طهارت وجود مبارکش معترف بوده‌اند و ظلم‌ستیزی حضرتش باعث شده بود سال‌های متمادی از عمر مبارک خود را در زندان به سر برند و در نهایت نیز مسموم شده و به شهادت برسند.
کَفاکَ أدبا تَجنُّبُکَ ما تَکرهُ مِن غَیرکَ؛
در مقام ادب همین بس که آنچه برای دیگران نمی‌پسندی، خود از آن دوری کنی.
اَشَدُّ النّاس إجتهاداً مَن تَرَک الذُّنوبَ؛
کوشنده‌ترین مردم کسی است که گناهان را رها سازد.
لَیسَتِ العِبادهًْ کَثرَهًْ الصیّامِ وَ الصَّلوهًْ وَ انَّما العِبادَهًْ کَثرَهًْ التَّفَکُّر فی أمر اللهِ؛
عبادت کردن به زیادی روزه و نماز نیست، بلکه (حقیقت) عبادت، زیاد در کار خد‌ا اندیشیدن است.
أورَع النّاس مَن وَقفَ عِند الشُّبههًْ ؛
پارساترین مردم کسی است که در هنگام شبهه توقف کند.
عَلیکُم بِالفِکر فِإنَّه حَیاهًًْ قَلبِ البَصِیر و مَفاتِیح أبوابِ الحِکمهًًْ؛
بر شما باد به ‌اندیشیدن! که تفکر موجب حیات و زندگی دلِ آگاه و کلید درب‌های حکمت است.
مَا تَرکَ الحَقّ عَزیزٌ إلا ذلَّ، و لا أَخَذ بِه ذَلِیل إلا عزَّ؛
هیچ عزیزی حق را وا ننهد جز این که خوار شود، و هیچ خواری به حق نرود جز این که عزیز شود.
أکثِروا ذِکرَ الله و ذِکرَ المَوت و تِلاوهًْ القُرآن و الصَّلاهًْ عَلَی النَّبی؛
زیاد به یاد خدا و مرگ باشید و همواره قرآن بخوانید
و بر پیامبر (صلی‌الله علیه و آله و سلم) (و آل او) درود بفرستید.