رسانه‌های غربی به ویژه آمریکایی درباره قدرت پهپادی ایران دچار سرگیجه کامل شده‌اند. آنها از یک سو مدام درباره قدرت بالای این پهپادها جیغ می‌کشند و از طرف دیگر ادعا می‌کنند این پهپاد‌ها به دردنخور و عقب مانده است.
در همین زمینه و در حالی که مقامات و رسانه‌های آمریکایی می‌گویند «پهپاد‌های فوق مدرن ایران، برتری هوایی هفتاد ساله آمریکا را به چالش کشیده است»، وبسایت صدای آمریکا به نقل از «نهاد اطلاعاتی بریتانیا» مدعی شد پهپادهای ایرانی کُند و به آسانی قابل هدف‌گیری هستند.
صدای آمریکا به نقل از گزارش‌های «اطلاعات دفاعی» وزارت دفاع انگلیس نوشت: « پهپادهای نظامی شاهد-۱۳۶ ساخت ایران که روسیه از آنها در جنگ علیه اوکراین استفاده می‌کند، کُند و به سادگی قابل هدفگیری با پدافند هوایی هستند».
صدای آمریکا همچنین از قول بوریس کرمنتسکی، وابسته نظامی سفارت اوکراین در واشنگتن می‌نویسد: پهپادهای ایران چه قدر کاربرد دارند؟ سه یا پنج یا شش فروند از این پهپادهای شاهد را سرنگون کرده‌ایم.این پهپاد بسیار پر سر و صدا است، بسیار کُند است، و می‌توانید صدای آن را از فاصله ۱۰ کیلومتری بشنوید.
صدای آمریکا در ادامه از قول خبرنگار فارین‌پالیسی مدعی شد: پهپادهای شاهد-۱۳۶ ساخت ایران چندان سریع نیستند و با یک موتور دو زمانه غیرپیچیده، مشابه ماشین چمن‌زنی، کار می‌کنند. شما می‌توانید در یک ماشین دست‌دوم در محوطه نمایشگاه اتومبیل‌های دست دوم، ابزارهایی پیشرفته‌تر از این پهپادهای حدودا ۲۰ هزار دلاری پیدا کنید.
این ادعا‌ها در حالی است که محافل نظامی و سیاسی معتبر در آمریکا می‌گویند پهپاد‌های ارزان قیمت اما موثر ایران توانسته‌اند سیستم‌های راداری و پدافندی صدها میلیون دلاری آمریکا و اسرائیل را با موفقیت به چالش بکشند.
در همین حال، روزنامه واشنگتن‌پست در گزارشی ادعا کرد: ایران مخفیانه در حال آماده شدن برای افزایش ارسال تسلیحات سنگین به روسیه است. مقامات بلندپایه نظامی آمریکایی و اروپایی به این روزنامه گفتند ایران برای نخستین بار می‌خواهد موشک‌های زمین به زمین و همچنین پهپادهای تهاجمی به روسیه بفرستد و این می‌تواند خسارتهای تسلیحاتی روسیه را جبران کند. وزارت خارجه جمهوری اسلامی ارسال هرگونه سلاح به روسیه را در جریان جنگ اوکراین رد کرده است. با این حال مقامات امنیتی آمریکا می‌گویند محموله‌های تسلیحاتی ایران به روسیه می‌تواند به ارتش روسیه کمک کند تا اوکراین را هدف حملات موشکی قرار دهد. وزارت دفاع بریتانیا می‌گوید کمکهای تسلیحاتی ایران می‌تواند به میزان قابل توجهی خسارت‌های تجهیزات نظامی روسیه را جبران کند.

اقدام شجاعانه دولت سیزدهم مسیر تخریب اقتصادی را بست
اگر دولت سابق در واگذاری ارز ۴۲۰۰ تومانی دقت و تدبیر خرج می‌داد، شاهد ازهم‌گسیختگی اقتصاد کشور نبودیم.
روزنامه آفتاب یزد از قول سعید پورآبادی، فعال اقتصادی نوشت: اصلاح مسیر ارز ۴۲۰۰ تومانی در دولت سیزدهم، یک حرکت شجاعانه و انقلابی بود تا وضعیت معیشت مردم بدتر نشود.
اقدام دولت باعث می‌شود دست دلال‌ها و واسطه‌ها از سر بازار کم شود و دیگر مردم مجبور نیستند برای پر کردن جیب دلال‌ها چند برابر هزینه بپردازند. وقتی دولت راساً وارد کار با تولیدکنندگان شود و بر کار آنها نظارت کند طبیعتاً دیگر واسطه‌ها و دلال‌ها وجود نخواهند داشت که قیمت‌ها به شکل حباب‌گونه و بیمارگونه‌ای بالا برود و در نتیجه اجناس و تولیدات داخلی قیمت واقعی خود را خواهند داشت.
سعید پورآبادی راجع به پرداخت ارز ۴۲۰۰ تومانی در دولت قبلی گفت: برخلاف بسیاری از همکاران که معتقد هستند پرداخت
ارز ۴۲۰۰ تومانی کار اشتباهی بود، من این‌گونه فکر نمی‌کنم اگر ارز ۴۲۰۰ تومانی به اهلش داده می‌شد اتفاقا کمک خوبی بود و می‌توانست ثبات را در اقتصاد رقم بزند. متاسفانه ارز ۴۲۰۰ دست کسانی افتاد که با این ارز کالا وارد کردند اما به‌دلیل عدم نظارت با قیمت بازار به فروشنده دادند و فروشنده هم یک مبلغی روی جنس کشاند و به دست مردم داد و همین مسئله باعث شد بسیاری از مردم قدرت خریدشان را از دست دهند. اگر دولت قبل برای اینکه این ارز به دست اهلش بیفتد هم تمهیداتی اندیشیده بود و شتاب‌زده ارز را ارائه نمی‌کرد قطعاً شاهد ازهم‌گسیخته شدن اقتصاد امروزه نبودیم.
به نظر من دولت نباید به تولیدکنندگان کمک کند باید به بخش خصوصی واگذار کند و تنها بر آنها نظارت داشته باشد که از تخلفات احتمالی جلوگیری کند.
او ادامه داد: تولیدکنندگان باید در یک فضای رقابتی کار کنند و دولت ضمن نظارت بر آنها زمینه را برای صادرات مهیا کند.

آفتاب یزد: ادامه واگذاری ارز دولتی اقتصاد را نابود می‌کرد
اقدام دولت رئیسی در توقف واگذاری بی‌حساب و کتاب ارز دولتی، روند نابودی اقتصاد کشور را متوقف کرد.
روزنامه اصلاح‌طلب آفتاب یزد از قول علی‌اصغر جمعه‌ای فعال اقتصادی آورده است: دولت اگر به اصلاح روند واگذاری ارز سامان نمی‌د‌اد، نمی‌توانستیم شاهد احیای مجدد اقتصاد باشیم و با روند طی‌شده، دیگر سال آینده نان برای خوردن هم گیر مردم نمی‌آمد. آن روند گذشته، اقتصاد را به سمت نابودی و مردم را به سمت فقر مطلق پیش می‌برد. اگر شجاعت آقای رئیسی نبود، تامین نان مردم هم بسیار دشوار می‌شد.
زمانی که دولت قبلی بدون در نظر گرفتن صلاحیت شروع به عرضه ارز ۴۲۰۰ تومانی کرد اقتصاددان‌ها گفتند این مسئله برای اقتصاد ما تبعات جبران‌ناپذیری در پی خواهد داشت که نمی‌شود به هیچ وجه جبرانش کرد اما دولت گوش نداد و به کارش ادامه داد. وقتی
ارز ۴۲۰۰ به دلال‌ها داده شد آنها از آب گل‌آلود ماهی گرفتند. با ارز دولتی هرچه دوست داشتند را وارد کردند و با ارز نرخ کف بازار به فروشنده دادند و فروشنده هم سودش را روی کالا کشید و به مردم داد، نتیجه این شد که قدرت خرید مردم به شدت افت کرد و قشر ضعیف جامعه عملا قدرت خریدشان به کف رسید. یکی از کارهای درست و بجایی که دولت سیزدهم کرد دست دلالان را از ارز ۴۲۰۰ کوتاه کرد و عملا با این کار باعث شد اقتصاد پسرفت نکند.
این کارشناس می‌افزاید: ما هنوز نتوانستیم خسارت‌های اقتصادی برخی دولت‌های قبلی را برآورد کنیم.
رئیس اتاق بازرگانی استان سمنان با اشاره به سیستم غلط مالیاتی در کشور گفت: خوشبختانه اقداماتی در زمینه گرفتن مالیات با تناسب به دارایی‌های افراد انجام گرفته است اما به نظر من دولت باید پا به پای جراحی اقتصادی با افراد کاربلد و متخصص در این حوزه سیستم مالیاتی کشور را سر و سامان دهد تا به این واسطه بخشی از هزینه‌هایش تامین شود و فشار کمتری بر اقشار مردم بیاید.
اگر سیستم مالیاتی‌مان درست شود من قول می‌دهم که هم فشار از روی دولت برداشته می‌شود و هم قشر ضعیف و کم‌درآمد، به جای اینکه تمرکزمان را روی مالیات یک قرون دوزار معلم و دانشجو بگذاریم با یک سیستم درست و در چرخه عدالت از کسانی که سرمایه‌داران بزرگی هستند مالیات گرفته شود، هیچ‌کسی معترض نمی‌شود.

نوکری برای «اشرافیت» غربگرا اشک تمساح برای «طبقه متوسط»!
روزنامه حامی مدیریت اشرافی غربگرا که در سوء مدیریت این طیف نقش داشته، برای ضعیف شدن طبقه متوسط و برآورده نشدن رؤیاهایش سوگواری کرد.
روزنامه شرق در یادداشتی می‌نویسد: به نظر می‌آید سردرگمی و تشویش سیاسی و اجتماعی امروز به دلیل شکست طبقه متوسط در پیشبرد پروژه‌ای است که دست‌کم از ۲۵ سال قبل قرار بود پاسخ‌گوی مسائل متعدد کشور باشد. خرد جمعی طبقه متوسط از سال ۱۳۷۶ بی‌اعتنا به ابزارهای پرشور در جعبه‌ابزار تحول‌خواهی غیرلیبرال -انواع پروژه‌های براندازانه امتناعی شجاعانه نسبت به هرگونه تغییرات شدید اجتماعی نشان می‌داد و خواستار مجموعه‌ای بدیع از روش‌های مسالمت‌آمیز سیاسی، نهادی، اقتصادی و فرهنگی اجتماعی برای پیشروی تدریجی بود. اصرار طبقه متوسط بر دولت‌سازی در واقع دیواری قدرتمند مقابل هر پروژه‌ای بود که می‌خواست بر شانه هراس‌ها و بیم‌های اجتماعی نوعی از سیاست بنا کند که زمین را برای رواج گفتمان‌های یکسره‌کننده، اصولگرایانه، صوری با ابزارهای غیرنرم هموار می‌کند. درواقع طبقه متوسط با خلق پروژه سیاسی اصلاحات به نیرویی تعیین‌کننده بدل شد که می‌کوشید اولا بین چرخ‌دنده‌های شماری از سیاست‌های ایدئولوژیک گیر کند و سدی شود در برابر سرریز پیامدهای سیاسی‌ای که آسیب نظم اجتماعی را تسریع می‌کردند‌‌ و دوم مقابل نیروهای اپوزیسیون خارج از کشور می‌ایستاد که کوشش می‌کردند برای پایان‌بخشیدن به این دست سیاست‌های ایدئولوژیک، ایدئولوژی‌های دیگری ترسیم کنند که می‌توانست به همان اندازه -یا بیشتر- آسیب‌زا باشد. در تمام انتخابات‌های پرشور تاریخ جمهوری اسلامی پس از پایان جنگ (۱۳۷۶، ۱۳۸۰، ۱۳۸۸، ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶) رؤیای ساخت چنین دولتی آحاد ملت را پای صندوق‌های رأی کشانده است. اصلا دولت رؤیایی‌ترین دریافت مدرن جامعه ما از امر سیاسی بوده است. بی‌اندازه برای آن احترام قائل بوده و بی‌اندازه به سازوکار اصلی که منجر به تشکیل یک دولت مدرن می‌شود، وفادار بوده است: انتخابات. جامعه همواره درس‌هایش را از تجربه‌های انتخاباتی خود گرفته و به شکلی بی‌امان سعی کرده هرگز از گفت‌وگوهای دموکراتیک و کثرت‌گرایانه برای بهبود و بازتنظیم رفتارهای انتخاباتی خود دست نکشد. آنجا که لازم بود سخاوتمندانه خود را به خاطر ساخت دوقطبی غیرضروری و مبتنی بر هیجانات در انتخابات مجلس ششم علیه مرحوم هاشمی‌رفسنجانی نقد کرده است و جایی دیگر برای وفادار نشان‌دادن خود به صندوق، پیروزی شدیدا متزلزل محمود احمدی‌نژاد در دور نخست انتخابات سال ۸۴ را پذیرفت، در سال ۹۲ با رجوع دوباره به صندوق رأی بر این واقعیت تأکید کرد که اول و آخر خواسته‌های سال ۸۸ بر سر آن بود که نهاد انتخابات دچار آفت نشود.
شرق در ادامه به تورم ۵۰ درصدی در بهار امسال پرداخته و نوشته ارابه فقر کماکان روی تن فقرا پیش می‌رود.
درباره این تحلیل شرق گفتنی است: در دولت مدعی اصلاحات و مجلس همسو (ششم)، اسباب نارضایتی گسترده مردم شد، چه این که متولیان اصلی آن نسبت به مطالبات واقعی مردم دهن‌کجی می‌کردند و اغراض سیاسی کارانه خود را پیش می‌بردند. به همین دلیل هم مردم در انتخابات سال ۱۳۸۴، به نامزدهایی مانند مصطفی معین، مهرعلیزاده،‌کروبی و هاشمی رفسنجانی بی‌اعتنایی کردند. اما تکرار همین مسیر از سوی مردم و رأی ندادن به موسوی و کروبی، موجب شورش اشرافیت علیه جمهوریت و اسلامیت شد. علت این بود که اشرافیت تصور می‌کرد اگر دولت مستقر موفق به ادامه مسیر اعتمادسازی و خدمتگزاری شود،‌دیگر پشمی به کلاه اشرافیت غربگرا نخواهد ماند. به همین دلیل هم با ادعای تقلب ۱۱ میلیون رأیی، ابتدا در سرمایه عظیم رأی ۴۰ میلیون نفری آتش افکندند و سپس از آمریکا خواستند تحریم‌های فلج کننده را علیه ملت ایران اعمال کند؛ چیزی
که ۱۳ سال اقتصاد ایران درگیر آن است.
مسئله دوم عملکرد فاجعه‌بار دولت غربگرای مدعی اعتدال و اصلاحات درحوزه اقتصادی است به نحوی که ضمن توقف روند پیشرفت‌های اقتصادی در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، موجب به فقر کشانده شدن بسیاری از مردم متوسط شد. به همین دلیل هم هست که بنابر اذعان اصلاح‌طلبان، مقبولیت روحانی در سال‌های پایانی دولتش به زیر ۵-۶ درصد سقوط کرده بود. عملکرد این مدیریت اشرافیت‌زده و غربگرا، ‌برخی رکوردهای اقتصادی منفی دولت هاشمی (مانند تورم ۴۹/۶ درصدی) را مجدداً جا به جا کرد و تورم را به ۶۰ درصد رساند. این عملکرد طبیعی بود که به نارضایتی مردم رو به رو شود. دریافت حقوق‌های نجومی، حیف و میل بیت‌المال و تسهیلات کلان، واگذاری رانتی ۶۰ میلیارد دلار از ذخایر ارزی، زدن چوب حراج به برخی شرکت‌ها و کارخانه‌های بزرگ، تعطیلی تولید و رونق واردات و قاچاق به عنوان رویکردی کمرشکن برای تولید ملی،‌واگذاری برنامه هسته‌ای و در ازای آن دریافت وعده‌های بی‌ارزش از غرب، چند برابر کردن تحریم‌ها، فرافکنی و مسئولیت‌ناپذیری و… از جمله عملکردهای مدیریت اشرافی بود که موجب انزجار مردم شده
است.