گفت: مگر آشوبگران شعار براندازی نمی‌دادند؟! پس چی شد؟!
گفتم: آمریکا و اسرائیل را بگو که خودشان را
در حمایت از آشوبگران به در و دیوار می‌زدند و قربون صدقه آنها می‌رفتند و پرداخت مبالغ کلان به آنها وعده داده بودند!
گفت: داعشی‌های داخلی چی؟ به وعده‌های آمریکا و دلارهای آل‌سعود چه دلی خوش کرده بودند. آمبولانس آتش می‌زدند، قرآن می‌سوزاندند،
طلبه را شکنجه و شهید می‌کردند‌، مردم کوچه و بازار را می‌کشتند و…
از همه این جنایت‌ها عکس و فیلم می‌گرفتند و به لندن و ریاض و تل‌آویو می‌فرستادند که یعنی روی ما حساب کنید!
گفتم: ۴۳ سال است که همه قدرت‌های ریز و درشت با ایران اسلامی درگیرند و میلیاردها دلار هزینه کرده‌اند و هیچ غلطی نتوانسته‌اند بکنند! جایی که عقاب پر بریزد، از پشه لاغری
چه خیزد؟!
گفت: حالا کارفرماهای غربی و عبری و عربی چه پاسخی برای آنها دارند؟!
گفتم:‌ به آنها می‌گویند شما سیب کدام بوته پرتقالی هستید که هر حبه انگورتان به درشتی گلابی‌های درخت موز است،
ای کیوی‌های ما!