گاهی یک بچّه‌ی خردسال، بخاطر نداشتن یک خوراکی یا اسباب بازی گریه می‌کند امّا وقتی خواهر، برادر یا بچّه‌‌های هم‌سن و سال خودش را به او نشان می‌دهیم و می‌گوییم نگاه کن آنها هم ندارند و گریه نمی‌کنند تحمّلش بالاتر می‌رود مخصوصاً اگر بچّه‌هایی که هم‌بازی او هستند به او دلداری دهند که “ببین ما هم نداریم بیا با هم بازی کنیم” از داد و قال کردن دست می‌کشد. چرا که می‌بیند دیگران نیز مثل خودش از آن چیز محروم هستند و لذا آرام می‌گیرد.
یکی از فرمولهای خوبی که به زن و شوهر کمک می‌کند تا در زندگی، سختی‌ها و فشارها را تحمّل کنند این است که سختی‌های بزرگ‌تر دیگران مخصوصاً افراد متدیّن مثل اهل بیت علیهم‌السلام، اولیاء خدا، شهدا و نیز اطرافیان و اقوام خود را تصوّر کنند.
این تکنیک اوّلاً به ما یاد می‌دهد سختی‌ها جنبه‌ی امتحان الهی دارند و عمومی و همه‌گیر هستند. ثانیاً در ما انگیزه‌ی صبوری ایجاد کرده و می‌آموزد که می‌توان مثل هزاران زن و شوهر دیگر در غُبار مشکلات یا بدرفتاری و بدخُلقی همسر، ایستاد و زندگی را به زیبایی ساخته و مدیریّت کرد‌.
اصل وجود سختی‌ها برای رشد انسان‌ها طرّاحی شده است. لذا بجای آسایش باید دنبال آرامش بود که تنها راه کسب آن فقط یاد خداست. بجای معامله با همسر، با خدا معامله کنید تا افکار، گفتار و رفتارتان زیبا شده و آستانه‌ی استقامت و صبرتان بالا رود.