تجمع عظیم ارمنی‌های ساکن قره‌باغ در اعتراض به بسته شدن کریدور لاچین
شهروندان ارمنی قره باغ در اعتراض به بسته شدن کریدور لاچین از سوی جمهوری آذربایجان دست به تجمع اعتراضی زدند.

به گزارش تسنیم، ظهر دیروز (یکشنبه) شهروندان ارمنی قره باغ در میدان رستاخیر شهر خانکندی (استپاناکرت) در اعتراض به بسته شدن کریدور لاچین از سوی شهروندان جمهوری آذربایجان دست به تجمع زدند. تارنمای خبری ارمنستانی «نیوز» دیروز گزارش داد که به دعوت وزیر ایالت آرتساخ هزاران نفر از مردم قره باغ در یکی از میادین مرکز این منطقه ارمنی‌نشین تجمع کردند. بنابر این گزارش، مردم حاضر در این اجتماع از حامیان محیط زیستِ جمهوری آذربایجان خواستند تا این «جاده حیات» را پس از دو هفته انسداد، بازگشایی کنند.
از ۱۲ روز پیش، تعدادی از شهروندان آذربایجان در اعتراض به استخراج طلا از معادن قره باغ از سوی شهروندان ارمنی این منطقه، کریدور لاچین را که محل تردد شهروندان ارمنی قره باغ با ارمنستان است را مسدود کرده‌اند. این موضوع اعتراض نخست‌وزیر و مقامات ارمنستان را به همراه داشته زیرا شهروندان ارمنی قره باغ در این ایام تحت محاصره قرار گرفته و امکان انتقال کالا به منطقه وجود ندارد. با این وجود، باکو بسته شدن جاده را منکر شده و عنوان می‌کند که شهروندان غیرنظامی ارمنی می‌توانند از این مسیر عبور کنند.
گذرگاه لاچین تنها جاده میان منطقه ارمنی نشین ناگورنو- قره باغ جمهوری آذربایجان و جمهوری ارمنستان است و بر اساس توافقنامه سه جانبه سال ۲۰۲۰ میان سه کشور ارمنستان، روسیه و جمهوری آذربایجان، صلح بانان روس بر آزادی رفت و آمد از این مسیر و دسترسی ساکنان قره باغ به ارمنستان نظارت می‌کنند.
در واکنش‌های به انسداد گذرگاه لاچین، بسیاری از قدرت‌ها و کشورهای دخیل در فرآیند صلح میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان، با ابراز نگرانی از بحران‌های انسانی ناشی از این اتفاق، خواستار از سرگیری تردد آزاد در این محور شدند.
همچنین گفتنی است، حالا که باکو گذرگاه لاچین را در دست دارد و و در واقع تنها راه ارتباطی ارمنستان و جمهوری قره باغ در دل جمهوری آذربایجان را تصرف کرده است، به نظر می‌رسد که سودای پیش بردن طرح خود درباره گذرگاه زنگزور را در سر داشته باشد، گذرگاهی که در جنوب غربی آذربایجان و مسیر اتصال اذربایجان به نخجوان است. این جا است که مسئله ارتباط مستقیم با ایران و منافع ملی ایران پیدا می‌کند. اهمیت این گذرگاه از آن‌جاست که در صورت از دست رفتنش، عملاً ارتباط ایران با قفقاز جنوبی قطع خواهد شد.