کاریکاتور موهن نشریه فرانسوی شارلی ابدو نسبت به رهبر عالی جمهوری اسلامی در وضعیت کنونی اصلا غیر طبیعی نیست و اتفاقا با دیگر اقدامات دولت فرانسه همخوانی معناداری دارد .

پس از آن که امانوئل مکرون رئیس جمهور کشوری که عضو شورای امنیت سازمان ملل است ، اقتصاد سوم اروپاست ، مهد دموکراسی و پرورش متفکرانی چون ژان ژاک روسو و مونتسکیوست، اینقدر تنزل یافته که با شخصیتی در سطح مصی علینژاد دیدار می کند ، چه انتظاری از یک نشریه فکاهی در پاریس می توان داشت ؟

البته از جنبه ای فرانسه حق دارد عصبانی باشد زیرا روزگاری همراه با بریتانیا چنان قدرت و نفوذی داشتند که متصرفات عثمانی در غرب آسیا را تقسیم می کردند و اتفاقا لبنان و سوریه به فرانسه رسید؛ اهمیت سوریه برای پاریس
تا بدانجا بود که وقتی یک پادشاه نزدیک به انگلیس به نام فیصل(فرزند شریف حسین) در دمشق تاج گذاری کرد ، آنها تحمل نکردند و با لشکرکشی پاسخ دادند.

یا لبنان سرزمینی بود که فرانسه حرف اول را در آن می زد و تمام روسای جمهور لبنان پس از استقلال ظاهری آن در ۱۹۴۳، با هماهنگی فرانسه انتخاب می شدند و اتفاقا پس از حادثه انفجار بندر بیروت نیز ماکرون که خیال می کرد هنوز در لبنان کاره ای است به سان پدرخوانده ها به آنجا رفت و ضرب العجلی تعیین کرد که البته هیچگاه کسی آن را جدی نگرفت و به او بی توجهی معناداری شد.

طبیعی است که فرانسه ای که دیگر بر اثر سیاست های منطقه ای جمهوری اسلامی، هیچ نفوذی بر سوریه و لبنان ندارد از دست آیت الله خامنه ای به عنوان معمار راهبردهای منطقه ای ایران خشمگین باشد.

از سویی دیگر عراق، روزگاری یکی از عابربانک های فرانسه بود تا جایی که در دوره ریاست جمهوری ژیسکاردستن قصد داشت در ازای هزینه ای هنگفت، به حکومت بعثی تاسیسات اتمی با کاردبرد نظامی بدهد .

در سالهای اخیر مکرون بارها سعی کرد مجددا نقشه راه ژنرال دوگل مشهور به گُلیسم را در عراق پیاده کند و کالاها و تسلیحات فرانسوی را در سرزمین رافدین عرضه نماید که با روی کار آمدن دولتی نزدیک به محور مقاومت در بغداد، فرانسوی ها در آنجا نیز ناکام گشتند.

ایضا استراتژی هسته ای ایران ، نوید ظهور یک قدرت جدید در این زمینه را می دهد و بی تردید می توان گفت انحصار اتمی غربی ها در سالهای آتی توسط یک کشور شرقی دیگر که مولفه های قدرت مهمی چون جمعیت بالا ، نفوذ ژئوپلیتیکی تاثیرگذار، قدرت نظامی چشمگیر که ظرفیت های جغرافیایی و انرژی بی بدیلی دارد ، شکسته خواهد شد .

ماهواره بر قائم ۱۰۰ در صورت تغییر کاربری به راحتی به پاریس می رسد و دنیا موازنه ای جدید را از سوی یک قدرت نوظهور آسیایی و قدرت های اروپایی شاهد خواهد بود.

موارد فوق را اضافه کنید به تلاش های ناکام کشورهای اروپایی در ۳ ماه اخیر جهت افزایش دامنه و سطح اعتراضات ایران که با بی اهمیتی از سوی توده های اجتماعی درون جغرافیای تحت حاکمیت جمهوری اسلامی مواجه شد.

از سویی بحران اوکراین که تاثیر مستقیمی بر امنیت اتحادیه اروپا دارد، با ورود غیر مستقیم جمهوری اسلامی ایران در حمایت از روسیه در راستای تضعیف راهبردهای ناتو و غرب در قبال کشورهای جهان دوم و سومی وارد فاز جدیدی شده و ناتوانی اروپایی ها در جلوگیری از تامین روسیه توسط جمهوری اسلامی ایران، مزید بر دلایل فوق گشته تا شاهد عقده گشایی یک نشریه نه چندان خوشنام در خصوص رهبر جمهوری اسلامی باشیم.

البته هدف گذاری و تشخیص فرانسوی ها درست و دقیق به نظر می رسد زیرا مسبب تمام ناکامی های آنان و سایر کشورهای غربی در راهبردهایی که برای منطقه غرب آسیا تدوین کرده بودند ، تدابیر و مدیریت رهبر جمهوری اسلامی است ؛ به روشنی مشخص شد با حذف فیزیکی ژنرال قاسم سلیمانی ، تغییر محسوسی در سیاست های منطقه ای ایران رخ نداد ؛ به این دلیل که قضایا توسط مافوق سلیمانی مدیریت میشد و اکنون نیز می شود.

تنها کاری که این روزها دیگر از دست فرانسوی ها در قبال پیشروی های جمهوری اسلامی برمی آمد ، کاریکاتور کشیدن و تمسخر مشمئز کننده کسی است که منطقه غرب آسیا را تا حد زیادی از زیر نفوذ و سیطره آنان خارج کرده است؛ فرانسوی ها هنوز ملتفت نگشته اند که قرن ۲۱ با قرن قبل از آن برای اروپایی ها از زمین تا آسمان تفاوت دارد.

تقوی
نیا