رهبرانقلاب فرمود در جمع علما تذکر دادم که بدحجابی را نباید عامل بی دینی دختران بدانیم و چه بسا دخترانی که با همین حجاب انقلابی و معنوی اند.
این سخن رهبری هرچند جدید نبود و سالها پیش نیز تذکر داده بودند، اما موج گسترده از تحلیل های مرتبط را براه انداخت. در این میان روایت ضدانقلاب مهم نیست؛ طبیعی است که عصبانی شدند.
روایت دوم مربوط به کسانی است که خیال کردند این حرف به معنی کم اعتنایی به مساله حجاب است. این افراد پیشتر نیز تلاش می کردند مساله حجاب را بی اهمیت جلوه دهند و این سخنان را تائید حرفهای قبلی خود گرفتند. روشن است که چنین نیست. رهبری در همین سخنرانی روشن فرمودند حجاب امر ضروری دین است و لذا بدحجابی را به عنوان یک نقص پذیرفتند. این فرق می کند با جماعت غربزده و متحجری که منکر مساله حجاب اند.
اما دسته سوم جمعی از تحلیلگرهای متدین هستند که خیلی این حرف رهبری را نپسندیدند. گوئی تصور کردند این حرف کوچک کردن مساله حجاب است. مخاطب یادداشت این افراد هستند. موضوع نیز فراتر از حجاب است. مختصری همراه باشید.
با جماعتی مواجه شدم که می گفتند ما حرف رهبری را قبول نداریم اما چون ایشان را دوست داریم سمعا و طاعتا. بله تعبیر شیرینی است. چه بسا حق هم همین است. اما کافی نیست.
افراد باید تلاش کنند منطق سخنان رهبری را بفهمند. اگر چنین شد می توانند خود نیز راه بر باشند و رهبر را مدد دهند.
اما دسته سوم جمعی از تحلیلگرهای متدین هستند که خیلی این حرف رهبری را نپسندیدند. گوئی تصور کردند این حرف کوچک کردن مساله حجاب است. مخاطب یادداشت این افراد هستند. موضوع نیز فراتر از حجاب است. مختصری همراه باشید.
با جماعتی مواجه شدم که می گفتند ما حرف رهبری را قبول نداریم اما چون ایشان را دوست داریم سمعا و طاعتا. بله تعبیر شیرینی است. چه بسا حق هم همین است. اما کافی نیست.
افراد باید تلاش کنند منطق سخنان رهبری را بفهمند. اگر چنین شد می توانند خود نیز راه بر باشند و رهبر را مدد دهند.
حالا سراغ منطق بحث رویم؛ به روش های مختلف می شود موضوع را توضیح داد. مثل اینکه مگر می شود یک نقص دلیل بر بی دینی و یا خروج از انقلاب شود؟ اساسا مگر بقیه و یا حتی باحجاب ها بی نقصند؟ مگر آنها که ظاهر انقلابی دارند معصومند؟
اما حرف فراتر از این است. گوئی در قیاس انقلابی بودن و محجبه بودن، سبقت با کسی است که انقلابی است. این مهم وقتی توجه مرا جلب کرد که رهبری با تاکید فرمودند این تذکر را در جمع علما دادم. به تعبیری ریشه بدفهمی درباره قیاس بدحجابی و انقلابی گری را باید در نسبت فقه فردی و حکومتی تحلیل کرد. امری که چه بسا برای برخی از اهل علم نیز روشن نیست.
خلاصه کلام اینست که انسان متدین و اهل نماز و روزه و حج در ذیل حکومت طاغوت ممکن است عاقبت بخیر نشود و حتی دینداری اش ناخواسته کمک به ظلم باشد اما انسان خطاکار ذیل حکومت دینی امید است عاقبت بخیر شود. چرا؟
چون حکومت دینی خود فی نفسه درمانگر است و مثل جریان آب می ماند و افراد را با هرگرایشی کم و بیش به سمت حق می برد. طبیعی است که در این مسیر هرکس حق مدار تر باشد سرعتش در حرکت بیشتر است اما بقیه نیز کم و بیش در حرکت اند؛ مگر اینکه با علم و آگاهی قصد عناد ورزیدن داشته باشند.
«دختر بدحجاب» همچون «دختر باحجاب دارای خطا» و البته مثل همه مردم ذیل انقلاب اسلامی امید به اصلاح خواهند داشت چون حرکت نهایی این انقلاب با همه ضعف و قوتش درمان کننده است و حرکت دهنده به سمت حق.
در اینباره حرف بسیار است. این متن تنها یک تلنگر بود برای اهلش که تذکر دهد اصل بحث را کجا باید رجوع کرد.
یک روایت را مرور کنیم که اصل اصل اصل حرف است.
این روایت را هم از امام باقر علیه السلام داریم و هم امام صادق علیه السلام.
معنای روایت چنین است که قطعا قطعا قطعا (با سه تاکید) عذاب میکنم هر کس که ولایت امام ظالمی را بپذیرد که از سمت الله تعیین نشده ولو آن آدم در رفتارها شخصی خود انسان نیکوکار و سالمی باشد. و با همین سه تاکید قطعا قطعا قطعا میبخشم کسی را که ولایت امامی که از جانب خداوند تعیین شده است و عادل است قبول کرده است اگرچه نسبت به خود گنهکار باشد. کافی ج ۱ ص ۳۷۶
حرف تمام است.
و اما اینهمه گفتیم، اما رهبر انقلاب ازین فراتر فرمودند؛ اینکه همین بدحجاب ها به واسطه تعلق و محبت شان به انقلاب به اغتشاش گران تودهنی زدند.
این یعنی نه تنها امید به درمان خطاها ذیل انقلاب وجود دارد، بلکه همین فرد با هر نوع ظاهری می تواند از مجاهدین باشد.
همشهری