لزوم تربیت حکیم مهندس
زمان لازم برای مطالعه: ۲ دقیقه
رحمت خدا بر حکیم فرزانه مرحوم آیت الله حائری شیرازی؛ پاییز ۹۵ که در نگارستان اشراق، حکمت هنر میگفتند چنین میفرمودند: “محتوای فاخر جز در فرم فاخر تجلی نمیکند، محتوا هر چه سنگینتر باشد وادار میکند که بستهبندی سنگینتر شود؛ همانطور که کادو متناسب با محتوای آن است، محتوای فاخر باید ظرفی فاخر داشته باشد”.
چرا در شهرهای معاصر ما محتواهای فاخر و معنوی کمتر دیده میشود؟ آیا میان این کمبود مظروف و محتواهای فاخر از یک سو، و کمبود معماری فاخر به عنوان ظرف زندگی از سوی دیگر، رابطه معناداری برقرار نیست؟ اگر بله، چرا این روزها مهندسان و معماران ما کمتر میتوانند ظرف و فرم فاخر بیافرینند؟ یکی از تفاوتهای ماهوی نظام علم در نگاههای سنتی و مدرن، تفاوت در نحوه کسب معرفت است. در نظام سنتی، معرفت وجوه مختلفی دارد که علم رایج صرفاً بخش کوچکی از آن است: “وَمَا أُوتِیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلا” (اسرا/۸۵). در چنین نظامی، حکمت و معارفی که از بالا به پایین نازل میشود سهم بسیار پررنگی دارد. حکمت دادنی است و علم گرفتنی و از آنجایی که دادنیها از جنس رزق هستند، روش بَردار نیستند (به معنای روشهای رایج و مرسوم علمی).
بارها پیش آمده که مجلات علمی که غالبا پارادایم آنها در نظام علمی مدرن تعریف شده است، مقالههای حِکمی را فاقد صلاحیت برای انتشار میدانند چون متوجه نیستند که حکمت اساساً در چارچوب و پارادایم دیگری تعریف میشود و با متدولوژیهای رایج علمی قابل داوری نیست. بعد از سالها کار پژوهشی، اجرایی و حرفهای در زمینه معماری و شهرسازی، چالش بزرگ امروزمان را ضعف نظام علمی مدرن در تربیت حکیم مهندس و حکیم معمار میدانم.
طرح چنان مهندسانی، مملو از رموزی است که میتواند حلقهای باشد برای پیوند دادن نظام تکوین و نظام تشریع در سلسله مراتبی طولی و به تبعش تحقق بلد طیب و آرمانشهر اسلامی. برخلاف طرح مهندسانی که محصول نظام علمی مدرن هستند و چون غالباً از حکمت بیبهرهاند، آنچه ارائه میکنند صرفاً در عرض عالم تکوین است و بر عمق و طول معرفت مخاطب نمیافزاید و بدیهی است که محصول چنین مهندس بیبهره از حکمتی نمیتواند منتج به فرم و ظرف فاخر برای محتوا و مظروف سبک زندگی اسلامی ایرانی شود. پس شرط مهم اصلاح وضعیت فعلی شهرهایمان، بازنگری در نهاد علم کشور در راستای تربیت حکیم مهندس است.
یُؤْتِی الْحِکْمَهَ مَنْ یَشَاءُ وَمَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَهَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَاب: حکمت را به هر کس بخواهد میدهد، و آنکه به او حکمت داده شود، بی تردید او را خیر فراوانی دادهاند، و جز صاحبان خرد، کسی متذکّر نمیشود (بقره/۲۶۹).
Friday, 22 November , 2024