همتای علی نخواهد آمد هرگز
بریده‌های کوتاهی از یک یادداشت بلند کیهان است که با حماسه غدیری دیروز جان تازه گرفته است.

بخوانید!
۱- مالک غمزده است، علی را در اوج اقتدار، مظلوم می‌بیند. قطره ‌اشکی را که از چشمانش به‌گونه دویده پاک می‌کند‌. آرام به سوی عمار می‌رود. «‌کاش می‌توانستیم علی‌(ع) را به عصری ببریم که مردم قدرش را بدانند و راه و رسمش را بر صدر بنشانند». عمار به مالک دلداری می‌دهد؛ «‌‌آن روز‌ها که آرزو می‌کنی در راه است. از
رسول خدا‌(ص) وصف مردمی را شنیده‌ام که در صلب پدران و رحِم مادران خویشند و چون آن عصر که تو آرزو کرده‌ای فرا رسد، لبیک‌گویان از راه می‌رسند، مردمانی که از «‌من‌» و «‌ما‌» گذشته‌اند. نه در سر سودای سود دارند و نه در دل، غم بود و نبود، دل در گرو اسلام ناب محمدی‌(ص) دارند. علی‌(ع) را امام و مولا و مقتدای خود می‌دانند. آنان سقف تاریک نظام سلطه را می‌شکافند و طرحی نو
در می‌اندازند. در آن هنگام که پیش‌روی است و رسول خدا‌(ص) وعده داده است، حرامیان که پایان عمر این دنیایی علی را پایان اسلام می‌دانستند، وحشت‌زده به مقابله با یاران آخرالزمانی علی برمی‌خیزند و به مصداق
«الکفر ملهًًْ واحده‌» همه یاران خود را فرا می‌خوانند و از
هر سو به آنها می‌تازند. بار دیگر جمل و صفین و نهروان به تکرار می‌نشیند اما، این بار نه مانند جمل، ناکثین را توان ایستادن است‌ و نه مانند صفین از نیزه فریب زخم بر می‌دارند
و نه با فتنه نهروانیان از راه باز می‌مانند. شیطان سراسیمه نعره می‌زند و بر سر لشکریان انس و جن خود فریاد می‌کشد که: «‌چه نشسته‌اید؟! اسلام بار دیگر و بعد از
هزار و چهارصد سال حصار تاریخ را شکافته و بار دیگر
به میدان آمده است».
۲- جرج جرداق نویسنده مسیحی کتاب
«صوت العداله الانسانیه»، می‌نویسد «این همه که از فضایل و مردم دوستی علی(ع) آمده است- و همین ‌اندازه نیز بیرون از ‌اندازه و شمار است- فقط ‌اندکی از بسیارها و قطره‌ای از اقیانوس بی‌کران علی است‌». جرداق در توضیح این نظر خود به واقعیت تلخی ‌اشاره کرده و می‌گوید؛ «بسیاری از فضیلت‌های علی(ع) را دشمنانش به کینه و دوستانش به تقیه، ناگفته گذاشته و گذشته‌اند‌».
۳- این نکته نیز از قول «محمد حسنین هیکل» نویسنده و روزنامه‌نگار بلند آوازه مصر خواندنی است. او درباره اولین دیدارش با امام خمینی(ره) که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و در تهران صورت گرفته بود می‌نویسد؛ «‌یکی از صحابه رسول خدا(ص) را دیدم که گویی از تونل ۱۴۰۰ ساله زمان عبور کرده و به عصر حاضر آمده است، تا سپاهیان علی را که بعد از شهادت او پراکنده شده بودند، گرد هم آورد و اسلام فراموش شده را بار دیگر بر کرسی حکومت عدل علی بنشاند‌. من در چهره او این توانمندی را به وضوح می‌بینم‌». چنین است که رهبر معظم انقلاب با نگاهی حکیمانه و برخاسته از واقعیت‌های ملموس و محسوس، این دوران را «‌عصر خمینی‌» نامیده‌اند.
۴- «‌عصر خمینی» این‌گونه آغاز شده بود. همان عصر که مالک آرزو کرده و عمار مژده داده بود و حضرت روح‌الله در وصف مردم آن عصر فرموده بود؛ «من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول‌الله(ص) و مردم کوفه در عهد امیرالمومنین(ع) هستند»….
چنین است که رهبر معظم انقلاب با نگاهی حکیمانه و برخاسته از واقعیت‌های ملموس و محسوس، این دوران را «‌عصر خمینی‌» نامیده‌اند.
۵- چنین بود که دیروز شیفتگان علی‌(ع) با حضور ده‌ها میلیونی در سراسر کشور و بیش از یک میلیونی فقط در تهران، عید غدیر، سالروز آغاز امامت امیر‌مومنان علیه‌السلام را جشن گرفتند و حماسه‌ای شورانگیز از عشق و دلباختگی به مولای متقیان را به نمایش گذاشتند و از ژرفای دل بر این باور برخاسته از ملکوت اعلی تاکید
ورزیدند که:
«همتای علی نخواهد آمد هرگز
صد بار اگر کعبه ترک بردارد»
چـه می‌گویـم؟ اصـلاً باید گـفت؛
«‌عبایش را که می‌پوشید حیدر
خودش یک کعبه سیار می‌شد».