روزنامه اعتماد در یادداشتی با عنوان بی‌اعتمادی سیاسی و نگاه به چین عنوان داشته است:«واقعیت این است که چین ظرفیت و امکان بسیار بزرگ و مهمی برای توسعه روابط سیاسی و اقتصادی با ایران محسوب می‌شود، ولی هنگامی که این ظرفیت را در تقابل با سایر ظرفیت‌های موجود از جمله روابط با اروپا و غرب تعریف می‌کنیم، نتیجه‌ای نخواهیم گرفت و حتی کارآیی ظرفیت چین نیز کم می‌شود و مردم گمان می‌کنند که حکومت می‌خواهد چین را جایگزین اروپا و غرب کند و این آغاز مشکل است. به این می‌گویند بازی دو سر باخت.»

ظاهرا این روزنامه زنجیره‌ای فراموش کرده است که این دولت یازدهم بود که تمام ظرفیت‌های دیپلماسی و ارتباطات ایران را فدای آمریکا و اروپا کرد و نهایتا غربی‌ها مزد اعتماد دولت روحانی را با ۲ برابر کردن تحریم‌ها و سازوکار مضحک اینستکس دادند. 

در مقطع امضای برجام و در حالی که چین و روسیه به دلیل فرصت تجارت تسلیحاتی با ایران تقریبا مخالف تمدید تحریم تسلیحاتی ایران بودند تیم مذاکره‌کننده دولت روحانی به ریاست ظریف در اقدامی تأمل برانگیز این امتیاز را هم به طرف غربی داد. 

در دولت قبل حتی فرصت‌های همکاری و سرمایه‌گذاری ایران با کشورهای آمریکای لاتین و آفریقا که سالها برای برقراری چنین ارتباطاتی تلاش شده بود نیز فدای نگاه یکسویه به غرب شد. 

ای کاش این روزنامه مدعی اصلاحات در آن روزها به دوستان خود در دولت این نکته که را گوشزد می‌کردند. بازی دو سر باخت بیش از هر چیز فدا کردن همه چیز به پای ارتباط با به اصطلاح کدخدای غربی و قرار دادن ظرفیت شرقی‌ها در تقابل با غرب در آن دوران بود. بازی دوسر باخت یعنی برجام و کنار گذاشتن آن توسط آمریکا‌، دست خالی ایران و امید واهی یک سال و ۹ ماهه دولت روحانی به اروپاییان بود.

خوب است این روزنامه زنجیره‌ای بداند که یکی دیگر از بازی‌های دو سر باخت همکاری دولت اصلاحات با غربی‌ها و تعلیق داوطلبانه توان هسته‌ای در اواخر دولت اصلاحات بود که نه تنها معضلات ایران و غرب را حل نکرد بلکه باعث جری‌تر شدن طرف‌های غربی در برابر خواست و اراده ملت ایران شد.