روزنامه آرمان ملی پیام رئیس‌جمهور سابق به کنگره حزب اعتدال و توسعه را منتشر کرد. در این پیام پایگاه مردمی و سرمایه اجتماعی انقلاب اسلامی طوری مورد حمله قرار گرفته که حتی سرویس‌های جاسوسی دشمنان سوگند خورده نظام اسلامی، این‌طور عمل نمی‌کنند. وی در پیام خود، اصل نظام را هدف قرار داده و حتی به آشوب خیابانی دعوت کرده است.

در پیام رئیس‌جمهور سابق که مصائب جبران ناپذیر و فجایع سنگینی را به ملت ایران تحمیل کرد، آمده است: «متاسفانه در جامعه امروز ما عده‌ای در مسیر قهر قرار گرفته‌اند و اقلیتی در مسیر تفوق و غلبه قرار گرفته‌اند که قدرت در جامعه امروز در اختیار آنها قرار داده شده است. متاسفانه زمانی‌که اکثریت جامعه در مسیر انفعال یا در مسیر جدایی از حاکمیت باشند و حاکمیت در اختیار یک اقلیت باشد، آن حکومت دارای قوام و قدرت لازم برای حل معضلات داخلی و بین‌المللی نخواهد بود. حکومتی قادر است به راحتی مسائل و مشکلات داخلی‌اش و یا مسائل و مشکلات منطقه‌ای و بین‌المللی خود را حل کند که از پشتوانه اکثریت قاطع مردم برخوردار باشد. متاسفانه در انتخابات سال ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ با این معضل مواجه شدیم که اکثریت جامعه از حاکمیت فاصله گرفتند و این فاصله و حکومت اقلیت مشکلاتی را به وجود می‌آورد.» 

در پایان این پیام آمده: «مردم گاهی به‌جای اینکه سخن خود را از طریق نمایندگان خود در مجلس یا نمایندگان خود در دولت بیان کنند، وقتی‌که اقلیت حاکم می‌شود گاهی ناچار می‌شوند از طریق اعتراض و یا خیابان حرف‌های خود را بیان کنند.»

ادعاهای فوق توسط رئیس‌جمهور سابق مطرح شده که طبق اذعان متعدد مدعیان اصلاحات، با سبد کالا و شوک بنزینی و در مجموع سوءتدبیرهای عمدی، به دنبال ایجاد نارضایتی، ضعیف‌نمایی از ایران و تحمیل برجام‌های ۲ و ۳ یا واگذاری توان موشکی و نفوذ منطقه‌ای ایران به دشمن بوده است که ناکام ماند. فردی که در پی معامله بر سر مؤلفه‌های قدرت انقلاب اسلامی بوده، خود را نگران حل مسائل داخلی و خارجی کشور وانمود می‌کند و همزمان به آشوب و اغتشاش دعوت می‌کند. این در حالی است که ملت مبارز ایران اسلامی سال گذشته علی رغم همکاری تمام عیار مدعیان اصلاحات با سرویس‌های جاسوسی دشمن برای انحراف اذهان عمومی و سوءاستفاده از مردم، سیلی محکمی بر صورت آنها نواخت و ایستادگی خود بر آرمان‌های انقلاب را بار دیگر ثابت کرد.

جای تعجب ندارد که چنین شخصی با این اوصاف مانند دشمن یا بدتر از آن حرف بزند، تعجب این‌جاست که چگونه این افراد، به جای صندلی دادگاه، می‌توانند با ژست طلبکارانه در محافل رسمی نظام بنشینند؟

این نکته هم گفتنی است که در ساختاری جمهوری اسلامی ایران قدرت ارثی نیست که دست به دست شود یا با کودتا از شخص و جریانی گرفته شود و به دیگری سپرده شود. بلکه تصمیم‌گیری برای امور کلان و جزئی توسط مردم و از طریق انتخابات انجام می‌شود. آن هم نه اقلیت بلکه اکثریت. بدیهی است که امکان منتخب شدن در انتخابات به واسطه انتخاب شدن توسط اکثریت است.