سرویس سیاسی-

 در کنار اذعان و اعتراف ناخواسته برنز به افول قدرت آمریکا و اینکه این کشور دیگر هژمون مسلط جهانی نیست، کلیت این مقاله نشانگر پالس ضعف این سازمان در شرایط فعلی است. پیشنهادات و توصیه‌های برنز در مورد مسائل مختلف از جمله حمایت از اوکراین، برخورد با ایران، برخورد با روسیه و فشار برچین به قانونگذاران آمریکایی بیش از اینکه نشانگر قدرت آمریکا و این سازمان جاسوسی باشد اعترافی ضمنی به شکست آمریکا در این موارد است، هدف اصلی این مقاله که در میان سطور آن پنهان است بیش از اینکه قدرت‌نمایی این سازمان جاسوسی تروریستی باشد، نوعی جهت‌دهی به قانونگذاران و مقامات آمریکایی برای توجه بیشتر به این سازمان و پیشنهادات آن است که این خود نشانگر این است که جایگاه این سازمان در میان نمایندگان آمریکایی و سیاستمداران این کشور دچار خدشه شده است.

ایالات متحده دیگر از برتری بلامنازع برخوردار نیست

برنز در این مقاله عنوان می‌دارد: همان‌طور که پرزیدنت جو بایدن تکرار کرده است، ایالات متحده امروز با یکی از آن لحظات نادر مواجه است که پیامدهای آن طلوع جنگ سرد یا دوره پس از ۱۱ سپتامبر است. ظهور چین و بدخواهی روسیه چالش‌های ژئوپلیتیکی دلهره‌آوری را در دنیای رقابت استراتژیک شدیدی ایجاد می‌کند که در آن ایالات متحده دیگر از برتری بلامنازع برخوردار نیست و در آن تهدیدات اقلیم وجودی در حال افزایش است. انقلاب در فناوری مسائل را پیچیده‌تر کرده است که حتی فراگیرتر از انقلاب صنعتی یا آغاز عصر هسته‌ای است. از ریزتراشه‌ها گرفته تا هوش مصنوعی تا محاسبات کوانتومی، فناوری‌های نوظهور جهان از جمله هوش حرفه‌ای را متحول می‌کنند،. از بسیاری جهات، این تحولات کار سیا را سخت‌تر از همیشه می‌کند و به دشمنان ابزارهای قدرتمند جدیدی می‌دهد تا ما را گیج کنند، از ما فرار کنند و از ما جاسوسی کنند.

فارین افرز می‌افزاید: دوران پس از جنگ سرد در لحظه‌ای که روسیه در فوریه ۲۰۲۲ به اوکراین حمله کرد، به پایان قطعی رسید. من بیشتر از دو دهه گذشته را صرف درک ترکیب قابل احتراق شکایت، جاه طلبی و ناامنی کرده‌ام که ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه تجسم می‌کند. چیزی که من آموخته‌ام این است که همیشه دست کم گرفتن علاقه او به کنترل اوکراین و انتخاب‌هایش اشتباه است. اگرچه به نظر نمی‌رسد که قدرت سرکوبگرانه پوتین به این زودی‌ها تضعیف شود، امسال احتمالاً سال سختی در میدان نبرد در اوکراین خواهد بود.

برنز در توصیه ناشی از استیصال و عدم رقبت قانونگذاران آمریکایی به کمک‌های بیشتر به اوکراین ابراز می‌دارد: کلید موفقیت در حفظ کمک‌های غرب به اوکراین نهفته است. با کمتر از پنج درصد از بودجه دفاعی ایالات متحده، این یک سرمایه‌گذاری نسبتاً متوسط با بازده ژئوپلیتیک قابل توجه برای ایالات متحده و بازده قابل توجه برای صنعت آمریکا است. در صورت ایجاد فرصتی برای مذاکرات جدی، تداوم جریان تسلیحات اوکراین را در موقعیت قوی تری قرار می‌دهد.

وی در بخشی دیگر از این یادداشت می‌افزاید: هیچ کس بیشتر از رهبران چین حمایت ایالات متحده از اوکراین را پیگیری نمی‌کند. چین تنها رقیب ایالات متحده است که هم قصد دارد نظم بین‌المللی را تغییر دهد و هم قدرت اقتصادی، دیپلماتیک، نظامی و تکنولوژیکی برای انجام این کار را نیز دارد. تحول اقتصادی کشور در پنج دهه گذشته فوق‌العاده بوده است. این یکی از مواردی است که مردم چین به خاطر آن مستحق اعتبار زیادی هستند و بقیه جهان به طور گسترده از آن با این باور که چین مرفه یک خیر عمومی جهانی است حمایت کرده است. مسئله به خودی خود ظهور چین نیست، بلکه اقدامات تهدیدآمیز است که به طور فزاینده‌ای با آن همراه است. 

او با اشاره به گذار قدرت در عرصه بین‌الملل عنوان می‌کند: در این دنیای پرنوسان و تقسیم شده، وزن «میانه پرچین» (کشورهای با قدرت متوسط و وسط‌باز) در حال افزایش است. دموکراسی‌ها و حکومت‌های استبدادی، اقتصادهای توسعه‌یافته و کشورهای در حال توسعه، و کشورهای جنوب جهانی به طور فزاینده‌ای قصد دارند روابط خود را برای به حداکثر رساندن گزینه‌های خود متنوع کنند. آنها منافع کمی و خطرات زیادی را در پایبندی به روابط ژئوپلیتیک تک همسری با ایالات متحده یا چین می‌بینند. کشورهای بیشتری احتمالاً جذب وضعیت روابط ژئوپلیتیکی «باز» (یا حداقل وضعیت «پیچیده») خواهند شد، به دنبال رهبری ایالات متحده در مورد برخی مسائل و در عین حال روابط با چین را تقویت می‌کنند. و اگر گذشته مسبوق به سابقه باشد، واشنگتن باید مراقب رقابت بین تعداد فزاینده قدرت‌های متوسط باشد، که از لحاظ تاریخی به جرقه برخورد بین قدرت‌های بزرگ کمک کرده است

برنز در باب حضور آمریکا در خاورمیانه اظهار می‌دارد: من بخش زیادی از چهار دهه گذشته را در خاورمیانه و روی آن کار کرده‌ام، و به ندرت آن را پیچیده‌تر یا انفجاری‌تر دیده‌ام. پایان دادن به عملیات زمینی شدید اسرائیل در نوار غزه، رفع نیازهای عمیق انسانی غیرنظامیان دردمند فلسطینی، آزادی گروگان‌ها، جلوگیری از گسترش درگیری به دیگر جبهه‌ها در منطقه، و شکل دادن به رویکردی کاربردی برای «روز بعد» در غزه. همه مشکلات فوق‌العاده دشواری هستند. امید به صلحی پایدار که امنیت اسرائیل و همچنین تشکیل کشور فلسطین را تضمین می‌کند و از فرصت‌های تاریخی برای عادی سازی روابط با عربستان سعودی و سایر کشورهای عربی استفاده می‌کند، همین‌طور است. تصور این احتمالات در بحبوحه بحران کنونی دشوارتر است، اما حتی سخت‌تر است که تصور کنیم از بحران بدون پیگیری جدی آنها خارج شویم.

کلید امنیت اسرائیل برخورد با ایران است

ایران آماده است تا آخرین نیابت منطقه‌ای خود بجنگد

او در قسمتی از این یادداشت خواستار برخورد و تقابل با ایران شده و می‌افزاید: کلید امنیت اسرائیل – و منطقه – برخورد با ایران است. ایران از بحران جسورتر شده است و به نظر می‌رسد آماده است تا آخرین نیابت منطقه‌ای خود بجنگد، در حالی که برنامه هسته‌ای خود را گسترش داده و تجاوز روسیه را ممکن می‌سازد. در ماه‌های پس از

۷ اکتبر، حوثی‌ها، گروه شورشی یمن متحد با ایران، شروع به حمله به کشتی‌های تجاری در دریای سرخ کردند و خطرات تشدید تنش در جبهه‌های دیگر همچنان ادامه دارد.