«عباس عبدی» است که در ابتدای دهه هشتاد به علت فروش اطلاعات کشور به بیگانگان محکوم شده بود، در این مطلب کوتاه خود -تقریبا به اندازه یک صفحه A4- برای اینکه نشان دهد منتقدان و مخالفان‌شان جریانی «هتاک» و «بی‌اخلاق» است؛ از عبارات زیر و یا مشابه آن استفاده کرده است: «قدرت‌محور»، «فرصت‌طلب»، «دارای نفاق»، «استفاده ابزاری از دین»، «فرقه‌ای»، «باندی»، «تخریبگر»، «ضد علم»، «طرفدار نظریه توطئه(متوهم)»، «هتاک»، «غیردینی»، «ویرانگر»، «قدرت‌طلب»، «فاسد و توجیه‌گر فساد»، «بی‌شخصیت»، «بی‌اخلاق»، «بی‌شرم»، «دروغ‌گو»، «تهمت‌زن»، «مذبذب».

ردیف کردن حداقل ۲۰ فحش و ناسزا در یک نوشته کوتاه، رکوردی تازه در مطبوعات کشور است و این موفقیت را می‌توان به روزنامه اعتماد و نویسنده آن تبریک گفت! و خطاب به آنان نوشت که بله شما درست می‌گویید؛ مخالفان‌تان خیلی هتاک، بی‌اخلاق و بی‌ادب هستند(!)

پیشتر، رئیس دولت مورد حمایت این طیف سیاسی رکوردی مشابه خلق کرده بود و فقط در چهار سال ابتدای ریاست جمهوری‌اش (۱۳۹۶-۱۳۹۲) منتقدان خود را: «بزدل»، «بی‌شناسنامه»، «تازه به دوران رسیده»، «تخریبگر»، «عصر حجری»، «کم‌سواد»، «کودک»، «هوچی‌باز»، «بی‌کار»، «متوهم»، «افراطی»، «کاسب»، «بدبین»، «ترسو»، «دشمن انسانیت»، «بی‌عقل»، «دروغ‌گو»، «فحاش»، «ساده‌لوح»، «شکم‌سیر»، «هتاک» و… لقب داده بود.

می‌گویند کسی به شکل رگباری مشغول فحش دادن بود، یکی به او گفت نفس عمیق بکش و کمی تامل کن، شاید فحش‌های بهتری هم یادت آمد و گفتی! البته سعدی هم در گلستان نقل می‌کند؛ «لقمان را گفتند: ادب از که آموختی؟ گفت: از بی‌ادبان! هر چه از ایشان در نظرم ناپسند آمد، از فعل آن 

پرهیز کردم»