مقاله علمی شماره ده: سمیت تحت حاد دیازینون در موش‌های سفید آلبینو: تأثیر استرس اکسیداتیو، فعالیت آنزیم استیل‌کولین‌استراز و اختلالات بیان ژن در قشر مغز و هیپوکامپ بر خلق و خو، یادگیری مکانی و عملکرد حافظه

چکیده

دیازینون (DZN) با اثرات عصبی‌سمی برجسته، عملکرد سیستم عصبی مرکزی را از طریق مکانیسم‌های متعدد مختل می‌کند. این بررسی قصد دارد خلق و خو، یادگیری مکانی و اختلال در عملکرد حافظه، فعالیت استیل‌کولین‌استراز (AChE) و بیان ژن مرتبط با نوروژنرسیون را در نواحی قشر مغز و هیپوکامپ موش‌های در معرض DZN به مدت ۶۳ روز متوالی (قرارگیری تحت حاد) بررسی کند. موش‌های نر بالغ آلبینو به طور خوراکی دوزهای زیرکشنده DZN (DZNL = 0.1 میلی‌گرم/کیلوگرم، DZNM = 1 میلی‌گرم/کیلوگرم و DZNH = 10 میلی‌گرم/کیلوگرم) دریافت کردند. همه موش‌های در گروه DZNH ظرف ۳ هفته پس از قرارگیری مردند. DZNL و DZNM باعث کاهش وزن بدن و مغز (p < 0.05) شدند. پس از ۹ هفته قرارگیری با DZN، کاهش محسوسی در فعالیت AChE و سطح استرس اکسیداتیو در هر دو ناحیه مغزی مشاهده شد (p < 0.05). همچنین، بیان ژن‌های سینپتوفیزین، انتقال‌دهنده استیل‌کولین وزیکوله و گلوتامات دکربوکسیلاز در هر دو ناحیه مغزی تحت تأثیر قرار گرفتند (p < 0.05). علاوه بر این، مطالعه حاضر نشان داد که تجویز DZN اضطراب و رفتارهای شبه افسردگی را افزایش داد (p < 0.0001). یادگیری مکانی و حافظه کوتاه‌مدت و بلندمدت به شدت تحت تأثیر درمان‌های DZNL و DZNM قرار گرفتند (p < 0.0001). در مجموع، قرارگیری تحت حاد با دوزهای پایین و متوسط DZN می‌تواند باعث مهار AChE، آسیب اکسیداتیو و اختلالات در انتقال‌دهنده‌های عصبی در سلول‌های مغزی و القای نوروژنرسیون شود. این تغییرات می‌توانند عملکرد خلق و خو، یادگیری مکانی و حافظه را مختل کنند.

PDFمقاله شماره ۱۰