❇️امام هادی علیه‌السلام فرمودند:

💠 اَلعالِمُ وَ المُتَعَلِّمُ شریکانِ فی الرُّشدِ، مأمورانِ بالنَّصیحَهِ، مَنهیّانِ عَنِ‌الغَشِّ؛

✍ بحارالانوار، ج۷۵، ص ۳۶۷٫

🟢 امام هادی (علیه‌السلام) در جمله‌ای کوتاه هدف اصلی از تعامل میان استاد و دانشجو و مهم‌ترین قاعده لازم‌الرعایه در این تعامل را معرفی می‌کنند.

⁉️ به‌راستی هدف از تعامل عالم و متعلم یا استاد و دانشجو چیست؟

⁉️ هدف استاد از آموزش و هدف دانشجو از آموختن کدام است؟

🟢  از نظر امام دهم (علیه‌السلام) استاد و دانشجو در «رشد» یعنی بالندگی شریک هستند و رو به‌سوی ترقی دارند.

🟢 این کلام گهربار نشان می‌دهد که علم‌آموزی موجب رشد هر دو سوی این رابطه است و استاد و دانشجو هر دو در این رشد شریک‌اند.

🟢 توجه به این شراکت پرسود، استاد را از تکبر و بخل و دانشجو را از تنبلی و کم همتی محفوظ می‌دارد.

🟢 نکته دیگر آنکه رشد علمی عالم و متعلم با تشریک‌مساعی و در یک رابطه دوسویه محقق می‌شود بنابراین استاد گوینده صرف و دانشجو شنونده صرف نیست. 

🟢 امام علی النقی (علیه‌السلام) عالم و متعلم را موظف به نصیحت و ممنوع از غَشّ می‌دانند. نصیحت در لغت از نصح به معنای خلوص و صفا است. نصح العسل یعنی عسل تصفیه شد. نصح همچنین به معنای وعظ به کار می‌رود.

 🟢 در واقع موعظه کردن و پند دادن خود از آثار بارز خلوص و خیرخواهی کسی نسبت به دیگری است. در مقابل غش به معنای ناخالصی، ظاهرسازی و فریب‌کاری است.

🟢 استاد و دانشجو در جایی به شراکتی پرسود یعنی پر از رشد دست می‌یابند که خالص و صاف و بیغش در آموختن و آموزش‌دادن ظاهر شوند. 

🟢 برخورد صادقانه با مباحث علمی بدون ظاهرسازی و بدون تعارف را می‌توان تقوای علمی دانست.

🟢 استاد و دانشجو در برخورد با اندیشه‌ها، تجربه‌ها و دستاوردهای علمی زلال و صادق‌اند، هیچ اندیشه‌ای را تحقیر نمی‌کنند و باب بحث و سؤال را نمی‌بندند. ایشان بر سر دفاع از یک دیدگاه علمی گرفتار تعصب و تصلب نمی‌شوند؛

🟢 بنابراین استاد و دانشجو بیش از همه با خود صادق‌اند و به‌محض آنکه قوتی در دیدگاهی ببینند خاضعانه به قوت آن اقرار می‌کنند و به جدال و مراء گرفتار نمی‌شوند!

🟢 این کلید نیل به رشد علمی است که امام بزرگوارمان در این جملات کوتاه به دست می دهند.