🔘 حسین علیه السلام مى‏ فرماید : من نهضت کردم براى امر به معروف، براى اینکه دین را زنده کنم، براى اینکه با مفاسد مبارزه کنم. نهضت من یک نهضت اصلاحى اسلامى است.

🔘 اما ما آمدیم و چیز دیگرى گفتیم. دو تا تحریف معنوى بسیار عجیب و ماهرانه در اینجا کردیم. (نمى‏ دانم بگویم ماهرانه یا جاهلانه). 

🔘 تحریف اول این بود که گفتیم حسین بن على قیام کرد تا کشته بشود براى اینکه کفاره گناهان امّت باشد، کشته شد براى اینکه گناهان ما آمرزیده شود.

 🔘 حالا اگر بپرسند آخر این در کجاست؟ خود حسین چنین چیزى گفت؟ پیغمبر گفت؟ امام گفت؟ چنین حرفى را چه کسى گفت؟ مى‏ گوییم ما به این حرفها چه کار داریم؟ امام حسین کشته شد براى اینکه گناهان ما بخشیده شود.

  🔘 نمى‏ دانیم که این فکر را ما از دنیاى مسیحیت گرفته‏ ایم. ملت مسلمان خیلى چیزها را ندانسته از دنیاى مسیحیت بر ضد اسلام گرفت. یکى همین است.

🔘 یکى از اصول معتقَدات مسیحى مسأله به‏ صلیب‏ رفتن مسیح است براى اینکه فادى باشد. الآن «الفادى» لقب مسیح است. این از نظر مسیحیت جزء متن مسیحیت است.

 🔘 مى ‏گویند عیسى به دار رفت و این به دار رفتن عیسى کفاره گناه امت شد، یعنى گناهان خودشان را به حساب عیسى مى‏ گذارند.

🔘 فکر نکردیم این حرف مال دنیاى مسیحیت است و با روح اسلام سازگار نیست، با سخن حسین سازگار نیست. به خدا قسم تهمت به ابا عبد الله است.

 🔘 و اللَّهِ اگر کسى در روز ماه رمضان روزه داشته باشد و این حرف را به حسین بن على نسبت بدهد و بگوید شهادت حسین براى چنین کارى بود و از او نقل کند، روزه ‏اش باطل است. دروغ بر حسین است.

🔘 ابا عبد الله که براى مبارزه با گناه کردن قیام کرد، ما گفتیم قیام کرد که سنگرى براى گنهکاران بشود. ما گفتیم حسین یک شرکت بیمه تأسیس کرد، بیمه گناه. گفت شما را از نظر گناه بیمه کردم.

🔘 در عوض چه مى‏ گیرم؟ شما براى من اشک بریزید، من در عوض گناهان شما را جبران مى ‏کنم، اما شما هرچه مى‏ خواهید باشید، ابن زیاد باشید، عمر سعد باشید.

 🔘 ما به غلط مى ‏گوییم یک ابن زیاد در دنیا کم بود، یک عمر سعد در دنیا کم بود، یک سنان بن انس در دنیا کم بود، یک خولى در دنیا کم بود، امام حسین خواست خولى در دنیا زیاد شود، عمر سعد در دنیا زیاد شود، گفت أیها الناس هرچه مى‏ توانید بد باشید که من بیمه شما هستم!

🔘 در حالی که مکتب حسین، مکتب انسانسازى است نه مکتب گنهکارسازى. حسین سنگر عمل صالح است نه سنگر گنهکارى.                        

✍ منبع: مجموعه آثار استاد شهید مطهرى ؛ ج‏17 ؛ ص ۱۰۹-۱۰۸و ۱۱۶-با تلخیص و ویرایش