🟩 امام صادق(ع) فرمودند: «در شگفتم از کسی که از چهار چیز بیم دارد، چگونه به چهار کلمه پناه نمی‌برد!

🟠 در شگفتم از کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر«حَسبُناالله و نِعمَ الوَکیل…» (سوره آل عمران، آیه ۱۷۱) پناه نمی‌برد.

🔶 در صورتی که خداوند به دنبال ذکر یادشده فرموده است:

💠 «پس (آن کسانی که به عزم جهاد خارج گشتند و تخویف شیاطین در آن‌ها اثر نکرد و به ذکر فوق تمسّک جستند)، همراه با نعمتی از جانب خداوند (عافیت) و چیزی زاید بر آن (سود در تجارت) بازگشتند و هیچ گونه بدی به آنان نرسید».

🟠 در شگفتم از کسی که اندوهگین است، چگونه به ذکر«لااله الّا أنت سُبحانَک أنّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین» (سوره انبیاء، آیه ۸۷) پناه نمی‌برد؛ 

🔶 زیرا خداوند به دنبال این ذکر فرموده است:

💠 «پس ما یونس را در اثر تمسّک به ذکر یادشده، از اندوه نجات دادیم و همین‌گونه مؤمنان را نجات می بخشیم.»

🟠 در شگفتم از کسی که مورد مکر و حیله واقع شده، چگونه به ذکر«وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللهِ إِنَّ اللهَ بَصِیرٌ بِالْعِباد» (سوره غافر، آیه ۴۴). .. پناه نمی‌برد؛

🔶 زیرا خداوند به دنبال ذکر فوق فرموده است:

💠 «پس خداوند (موسی را در اثر ذکر یادشده) از شرّ و مکر فرعونیان مصون داشت.»

🟠 در شگفتم از کسی که طالب دنیا و زیبایی‌های دنیاست، چگونه به ذکر«ماشاءَ اللهُ لاقُوَّهَ إِلَّا بِالله » (سوره کهف، آیه ۳۹) پناه نمی برد؛

🔶 زیرا خداوند بعد از ذکر یادشده فرموده است:

💠 (مردی که فاقد نعمت های دنیوی بود، خطاب به مردی که از نعمت ها برخوردار بود) فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود می دانی، امید است خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد.»( الأمالی صدوق، ص ۶)