🟡 مردم در ۲۲ بهمن قیام کردند و زندانبان را برکنار کردند و امامِ زندانی را رهبر کردند و زندانی‌هایشان را به تخت نشاندند.

🟡 خب، این مردم که قیام کردند دو چیز باید داشته باشند: یکی «مال»، یکی «سلاح». اما حساب شده.

🟡 مال نباید به انحصار سرمایه داری منتهی بشود وگرنه ما هم مثل آمریکا خواهیم شد. نه انحصار از نوع غربی و نه انحصار از نوع شرقی، نباید وجود داشته باشد.

🟡 زمین‌ها باید به مردم برگردد، آب‌ها به مردم برگردد. اما نحوۀ انتقال آنها از دولت به مردم، باید به صورت سالمی صورت بگیرد. در دورۀ طاغوت، این اموال را روی پشت بام بردند.

🟡 ما دوباره می‌خواهیم بیاوریم توی حیاط. اما از پشت بام نمی‌شود به پایین پرتاب کرد! باید برای [مالک کردن دوبارۀ مردم بر اموال]، مکانیزم داشت، راه حل داشت.

🟡 در تسلیح انسان‌های صالح هم باید با دقت و گزینش بشود. به هر مدعی نباید سلاح داد. باید مطمئن بود که از این سلاح سوء استفاده نمی‌شود.

🟡 من برای این که ببینید نه مطلقاً می‌توانیم خلع سلاح کنیم و نه مطلقاً می‌توانیم مسلح کنیم، دو مثال می‌زنم:

🟡 فرض کنیم دانش آموزی مسلح شده، معلم چقدر همه را نفرین می‌کند وقتی این بچه روی او سلاح می‌کشد؟ به نظام نفرین می‌کند، به اوّل تا آخر لعن می‌کند که چرا اینها را جمع نمی‌کنند.

🟡 اما آن کسی که آدم صالحی است و می‌تواند از خودش دفاع کند، وقتی که سارق مسلحی به خانه‌اش می‌آید و هیچ چیزی برای دفاع ندارد، حالا او چه می‌گوید؟

🟡 خودمان را جای او بگذاریم. سارق مسلح آمده توی خانه‌اش، می‌رود در اتاق، جلوی او به زنش تجاوز می‌کند!

⁉️ او می‌پرسد که آیا علی (علیه السلام) هم در خانه‌اش اسلحه نبود؟ سلمان هم در خانه‌اش اسلحه نبود؟ اگر به خانۀ آن‌ها می‌آمدند و تجاوز می‌کردند، کسی نبود از خودشان دفاع کند؟

🟡 ببینید؛ در خیابان، مردم با سلاح نیایند، توی بازار و اداره، مردم با سلاح نیایند. چرا؟ چون نیروی مسلح می‌تواند به آنجا بیاید.

🟡 اما در آن جاهایی که نیروی حکومتی مسلح وجود ندارند چه باید کرد؟ در خانه [و محلهٔ] مردم که نیروی مسلح نمی‌تواند بیاید چه باید کرد؟!