سرباز روح‌الله رضوی در کتاب «از کشمیر تا کاراکاس»، منطقه «کارگیل» را این‌طور معرفی می‌کند: «کارگیل، از شهرهای انقلابی کشمیر؛ شهری میان رشته‌کوه‌های مرز هند و پاکستان که فقط چند کیلومتر از خط کنترل مرزی فاصله دارد. اکثرِ ۱۵۰هزار ساکنِ این شهر و حومه‌ آن شیعه‌اند. رود «سورو» که از شاخه‌های رود بزرگِ «سند» است، شهر را به نیم تقسیم می‌کند. دو حوزه علمیه در کاگیل وجود دارد. یکی حوزه علمیه اثنی‌عشری که بیش از ۷۰سال از دایر شدن آن می‌گذرد و دیگری حوزه علمیه «امام خمینی» که تازه‌تأسیس و بیرون از شهر قرار دارد. سلسله مدارسی به‌نام «شهید مطهری» و مرکز خدمات درمانی به‌نام «باقریه» نیز از مواردی هستند که توسط بچه‌های انقلابی اداره می‌شوند و تا دلتان بخواهد تصاویر امام، رهبری و شهداء جنگ ۸ساله و مدافع حرم را هم در فضای شهر می‌بینید.» «سلام فرمانده» نشان داد زبان فارسی به مراتب پتانسیل بیشتری نسبت‌ به دیگر زبان‌ها در صدور پیام نهضتی دارد؛ شاید به همین دلیل، نفوذپذیران فرهنگی به‌دنبال حاکمیت زبان انگلیسی در ایران بوده و هستند.