قابل توجه همه مدیران آب و برخی دلواپسان کشاورزی ستیز کشور؛ 

🔹 رضا عظیمی کارشناس حوزه آب در گفت‌وگو با ایسنا، با تاکید بر اینکه سیستم توزیع آب کشاورزی در کشور نیازمند اصلاح اساسی است، اظهار کرد: وضعیت منابع آبی در کشور به نوعی است که برای اصلاح ساختار و بهبود شرایط باید هزینه اصلاحات اساسی را بپذیریم. مشکل اصلی امروز کشور مسائل مربوط به منابع آب است، اما عزمی برای رفع این مشکل وجود ندارد. نباید به دنبال مرثیه خوانی بود چراکه کار از مرثیه گذشته است، بلکه باید وارد شناخت و اجرای راهکارهای اجرایی و عملیاتی شد. 

🔹 حل مشکلات و مسائل منابع آبی در کشور باید در سطح کلان دیده شود چراکه امکان رفع آن در سطح استانی و شهرستانی وجود ندارد، سیستم توزیع آب در کشور عادلانه نیست و مالک چاه و صاحب پروانه بهره‌برداری از منابع آبی حق دارد که از منابع استفاده کند و براساس این احساس مالکیت هر طور که بخواهد از منابع بهره‌برداری می‌کند درصورتی که شاید کشاورز دیگر به دلیل نداشتن پروانه بهره‌برداری امکان برداشت هیچ گونه منابع آبی را نداشته باشد و این روندی ناعادلانه است. 

🔹 اگر دید مسئولان در حوزه منابع اینگونه باشد که زمان کافی در اختیار نداریم و با این رویکرد هر تصمیمی را بهترین بدانند و سرعت را بر اثربخشی ارجح بدانند به جایی نخواهیم رسید و قطعا اشتباهات ۳۸ سال اخیر پس از تصویب «قانون توزیع عادلانه آب» را مجددا تکرار خواهیم کرد. عظیمی با اشاره به اینکه بهره‌برداری‌ها باید تحت کنترل باشد و این امر باعث می‌شود بهره‌برداران خود به دنبال روش‌های نوین در این عرصه حرکت کنند، بیان کرد: اگر آب در کشور درست و عادلانه در اختیار بهره‌بردار قرار می‌گرفت، بهره‌‌برداری صحیح از منابع آب رقابتی دنبال می‌شد. 

🔹 در گذشته اعتباراتی برای طرح پوشش انهار اختصاص یافت و امروز نیز همان اشتباه در «شبکه‌های آبیاری» دنبال می شود، ما نباید راهکار را به همراه اعتبارات کلان به بهره‌بردار بدهیم. امروزه برای استفاده از سیستم نوین آبیاری ۸۰ درصد اعتبارات رایگان به منظور بهینه‌سازی آبیاری به بهره‌برداران داده می شود که روش و رویکردی کاملا اشتباه است. 

🔹 اگر آب با محدودیت مشخص در اختیار بهره‌بردار قرار گیرد رقابت ایجاد می‌کند و کشاورز بهترین استفاده را از منابع آب موجود خواهد داشت، امروز استقرار آبیاری نوین با اعطا ۸۰ درصد اعتبار رایگان به کشاورز قابل انجام است تا مصرف بهینه و درست منابع آبی صورت گیرد، اما کشاورز در این صورت سطح زیر کشت را افزایش می‌دهد و در واقع اتفاقی رخ نمی‌دهد و به جای ذخیره آب، سطح کشت افزایش می‌یابد و همان مقدار آب مصرفی گذشته مجدداً استفاده می‌شود. این اقدام در طرح پوشش انهار نیز انجام شد و امروز مجدداً در حال تکرار است و تنها شکل کار آنهم بدون رفع هرگونه مشکلی تغییر کرده است.

📚 منبع : واحد مطالعات امنیت غذایی مصاف